Мікалай Фёдаравіч Варвашэвіч нарадзіўся ў в. Раздзялавічы Ганцавіцкага раёна Мінскай вобласці. У дзяцінстве спачатку знаходзіўся ў Целяханскім дзіцячым доме, затым быў на выхаванні ў цёткі ў Ленінградзе. У 1961 г. скончыў Ленінградскі інстытут тэатра, музыкі і кінематаграфіі. Пасля атрымання дыпома працаваў у Калінінскім абласным тэатры. У 1964 г. вярнуўся ў Беларусь і стаў дырэктарам Дома культуры ў Горках. Адначасова быў кіраўніком тэатральнага калектыва Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі. У 1967 г. узначаліў Слонімскі народны тэатр. Дзякуючы яму тэатр стаў значнай часткай культурнага жыцця Слонімшчыны. У 1990 г. на базе народнага тэатра створаны прафесійны Слонімскі беларускі драматычны тэатр, які ставіў пераважна беларускамоўныя драматургічныя творы. У 1990‒1997 гг. кіраўніком і адначасова галоўным рэжысёрам тэатра быў М. Варвашэвіч.

Лепшымі пастаноўкамі Мікалая Федаравіча сталі «На бойкім месцы» А. Астроўскага (1967), «Васа Жалязнова» М. Горкага (1973), «Сталінградцы» Ю. Чапурына (1974), з беларускага рэпертуару ‒ «Паўлінка» Я. Купалы (1969), «Людзі і д’яблы» К. Крапівы (1975), «Папараць-кветка» І. Козела (1976), «Навальніца будзе» паводле трылогіі «На ростанях» Я. Коласа (1981). У Слонімскім беларускім драматычным тэатры рэжысёр паставіў спектаклі «Прынцэса і салдат» У. Ягоўдзіка (1991), «Лекі ад кахання» (1992) і «Каханне з падманам» (1995) паводле У. Галубка, «Сабака з залатым зубам» У. Сауліча і «Прымакі» Я. Купалы (1993), «Хітрыкі бабы Ягі» А. Якімовіча і «Чырвоная Шапачка» Я. Шварца (1994), «Драўляны рыцар» С. Кавалёва (1996), «Гаспадыня гасцініцы» К. Гальдоні (1999), «Зімняя казка» Г. Лабаніна (2000) і інш.

У 1975 г. М. Варвашэвічу прысвоена званне заслужанага работніка культуры БССР.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2024 г.