Вучоны ў галіне судовай медыцыны, арганізатар судова-медыцынскай службы ў сістэме аховы здароўя БССР Васіль Фёдаравіч Чарвакоў нарадзіўся ў с. Канабеева Разанскай вобласці (Расія) у сялянскай сям'і. У 1917 г. скончыў медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта. Сваю дзейнасць пачаў у якасці ваеннага ўрача ў радах Чырвонай Арміі Заходняга фронту. Пасля дэмабілізацыі В. Ф. Чарвакоў працаваў на медыцынскім факультэце БДУ празектарам кафедраў паталагічнай анатоміі і судовай медыцыны (1924–1928), дацэнтам, загадчыкам кафедры судовай медыцыны (1928–1930). У 1930 г. стаў загадчыкам кафедры судовай медыцыны Мінскага медыцынскага інстытута. Да 1939 г. адначасова з'яўляўся арганізатарам і дырэктарам Беларускага навукова-даследчага інстытута крыміналістыкі, крыміналогіі і судовай экспертызы, загадчыкам Цэнтральнай судова-медыцынскай лабараторыі. У 1934 г. абараніў доктарскую дысертацыю і праз год атрымаў вучоную ступень доктара медыцынскіх навук. У 1935 г. В. Ф. Чарвакоў стаў прафесарам. З'яўляючыся галоўным судовым медыцынскім экспертам Наркмаздрава БССР, ён асобую ўвагу ўдзяляў падрыхтоўцы кваліфікаваных кадраў і арганізацыі судова-медыцынскай службы ў абласцях краіны. Падрыхтаваў 5 дактароў і 30 кандыдатаў медыцынскіх навук. У 1938 г. В. Ф. Чарвакоў пераехаў у Маскву. У 1939 г. выбраны загадчыкам кафедры судовай медыцыны 1-га Маскоўскага медыцынскага інстытута, якую ўзначальваў да 1962 г. Да 1976 г. быў кансультантам гэтай кафедры. Працуючы ў Маскве, падтрымліваў актыўныя навуковыя сувязі з супрацоўнікамі кафедры судовай медыцыны Мінскага медыцынскага інстытута. У 1945 г. працаваў у Надзвычайнай дзяржаўнай камісіі па выяўленні і расследаванні злачынстваў нямецка-фашысцкіх захопнікаў і іх саўдзельнікаў і прычыненых імі страт на тэрыторыі Беларусі.

Навуковыя інтарэсы В. Ф. Чарвакова разнастайныя. Даследаванні прысвечаны пытанням кваліфікацыі цяжкасці цялесных пакалечанняў, раптоўнай смерці, таксікалогіі, гельмінталогіі, дэанталогіі, гісторыі судовай медыцыны ў СССР і за мяжой. Ён з'яўляецца аўтарам больш за 100 навуковых прац, у тым ліку некалькіх манаграфій. Першыя навуковыя даследаванні прысвечаны праблеме гельмінтозу («О миграции нематод и о патологоанатомических изменениях, вызываемых ими в организме» (1925), «Материалы по изучению гельминтофауны у собак Белоруссии» (1926), «Цистицеркоз мозга» (1932) і інш.). Яму належаць першыя ў СССР эксперыментальныя работы па патагенезе аскарыдозу і міграцыі аскарыды («Пытанні патагенезу і паталогіі аскарыдозу па даных эксперымента» (1928)). Адасобленай групай прац В. Ф. Чарвакова з'яўляюцца яго даследаванні «святых мощей» («Слуцкие мумии», «Младенец Гавриил», «Ефросинья Полоцкая», «София Олелько»). Арыгінальнымі былі працы, прысвечаныя праблеме агнястрэльных пашкоджанняў.

Вучонаму належыць першая айчынная манаграфія «Судебная баллистика» (1937) і шэраг публікацый па гэтай тэматыцы («Да экспертызы стрэлу» (1930), «Да крыміналістычнага вывучэння зброі тэрарыстычных актаў» (1932), «Характарыстыка стрэлу і параненняў з дробнакалібернай зброі» (1933) і інш.), дзе ім распрацаваны і абагульнены шматлікія пытанні крыміналістычнай і судова-медыцынскай экспертыз агнястрэльных пашкоджанняў. Васіль Фёдаравіч з'яўляецца аўтарам манаграфіі «Судебно-медицинская деонтология» (1957), адным з суаўтараў падручніка для студэнтаў медыцынскіх інстытутаў «Судебная медицина» (1959). Вучоны быў членам прэзідыума Усесаюзнага навуковага таварыства судовых медыкаў, членам рэдкалегіі часопіса «Судебно-медицинская экспертиза». Ён узнагароджаны ордэнам Леніна, медалямі, значком «Выдатнік аховы здароўя», у 1955 г. стаў заслужаным дзеячам навукі РСФСР.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2021 г.