Хіраска Уладзімір Рыгоравіч нарадзіўся ў г. Камянец-Падольскі (цяпер Хмяльніцкая вобласць, Украіна) у сям’і святара. Пасля заканчэння Падольскай духоўнай семінарыі з чэрвеня 1895 г. служыў у вясковых прыходах, потым пераехаў у Мінскую губерню. Выкладаў Закон Божы ў царкоўнапрыходскай школе ў в. Кіявец (Мінскі павет), праз год пераведзены ў мястэчка Тураў. У студзені 1899 г. У. Хіраска быў пасвечаны ў іерэі і прызначаны настаяцелем Увазнясенскай царквы в. Вомельна Ігуменскага павета, дзе праслужыў сем гадоў. Адначасова выкладаў у Амяльнянскім народным вучылішчы. У 1903 г. быў узнагароджаны набедранікам, пазней – скуф’ёй. З 1906 г. на працягу пяці гадоў У. Хіраска служыў у Свята-Георгіеўскай царкве ў в. Юравічы (Ігуменскі павет). У 1911 г. быў пераведзены ў Мінск, дзе стаў настаяцелем царквы абраза Божай Маці “Усіх смуткуючых Радасць”, якая дзейнічала пры вучылішчы сляпых (разбурана ў 1929 г.). Адначасова выкладаў Закон Божы ў прыватнай мужчынскай гімназіі К. В. Фальковіча і Марыінскай жаночай гімназіі. Ён з’яўляўся таксама членам праўлення Мінскай духоўнай семінарыі ад духавенства, казначэем і справаводам Мінскага епархіяльнага папячыцельства пра бедных духоўнага звання. 25 ліпеня 1914 г. святар быў выбраны членам дабрачыннага савета Мінска. З 1915 г. з’яўляўся клірыкам Казанскай прывакзальнай царквы і выкладаў у жаночай царкоўнапрыходскай школе пры чыгуначнай станцыі Мінск.

У 1919 г. за сувязь з эсэрамі протаіерея Уладзіміра арыштавалі, у хуткім часе вызвалілі. У гады польскай акупацыі за дапамогу бальшавікам у 1920 г. зноў зняволілі. 29 снежня 1925 г. ён быў арыштаваны ўжо як польскі шпіён і высланы ў Арол. 12 сакавіка 1929 г. вярнуўся ў Мінск. Праз некалькі дзён разам з іншымі святарамі трапіў пад следства, вінаватым сябе не прызнаў. 26 ліпеня 1929 г. У. Хіраска быў асуджаны і высланы на тры гады ў Сібір, дзе цяжка хварэў і амаль аслеп. У ліпені 1932 г. выйшаў на волю. Апошні год жыцця правёў у Гжацку (цяпер г. Гагарын Смаленскай вобласці), дзе памёр у 1933 г. Месца пахавання невядома. Рэабілітаваны ў 1989 г. У 1999 г. Сінодам Беларускай праваслаўнай царквы У. Хіраска кананізаваны і далучаны да новапакутнікаў Мінскай епархіі. Памяць 11 (24) студзеня. У гонар святара ў Мінску на вуліцы Матусевіча пабудавана царква, у маі 2017 г. у аграгарадку Пагост Бярэзінскага раёна (Барысаўская епархія) адкрыты храм. Пры мінскім прыходзе абраза Божай Маці “Усіх смуткуючых Радасць” дзейнічае моладзевае брацтва, якое названа імем свяшчэнніка.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2023 г.