Па меркаваннях даследчыкаў А. Федарука і Л. Храмянковай, першае ўпамінанне аб Варацэвічах (Пінскі павет Мінскай губерні; зараз вёска ў Іванаўскім раёне Брэсцкай вобласці) датуецца 1497 г., калі пінскі князь Фёдар падарыў гэту вёску М. Грычыну. Затым ёй валодаў яго сын Барыс. Пазней род Любельскіх атрымаў ад пінскага князя надзел (дворышча) Галаўчынскае каля Варацэвічаў, з 1528 г. у маёнтку ўладарылі Юр’евічы-Іллінічы, а прыкладна з ХVII ст. гаспадарамі сталі Орды. Пазней урочышча, дзе знаходзіўся маёнтак, пачало называцца Чырвоным Дваром. З канца ХVIII ст. і да 1809 г. уладальнікам яго з’яўляўся бацька Н. Орды, інжынер-фартыфікатар М. Орда, пасля яго смерці маёнтак перайшоў у пажыццёвае ўладанне сына. За ўдзел Н. Орды ў паўстанні 1830–1831 гг. маёнтак падлягаў канфіскацыі. Маці Юзафіна накіравала суду закладную на частку маёнтка. Адным з першых актаў лібералізацыі з’явіўся Маніфест 1856 г., згодна з якім былыя ўдзельнікі паўстання атрымалі амністыю. Восенню 1856 г. Н. Орда змог вярнуцца на малую радзіму. Пасля смерці маці ў 1859 г. і згодна з даўнім рашэннем суда маёнтак быў канфіскаваны. Напалеону Орду дазволілі арандаваць тры фермы з радавога маёнтка і маленькую хату. Ён ахвотна заняўся гаспадаркай, жадаючы перабудаваць яе на заходнееўрапейскі лад. Пад яго кіраўніцтвам былі асушаны землі, закуплены малацільныя машыны, узведзены новыя гаспадарчыя пабудовы. Пасля паўстання 1863–1864 гг. Н. Орда быў пазбаўлены права на арэнду. У наступныя гады маёнтак арандавалі розныя гаспадары. У гады Першай сусветнай вайны сядзіба была знішчана пажарам. Захавалася Свята-Крыжаўзвіжанская царква, у якой быў знойдзены абраз, падараваны храму Н. Ордам.

Пра архітэктурнае аблічча сядзібы даюць уяўленне тры малюнкі Н. Орды, створаныя пасля вяртання ў Варацэвічы з Парыжа. Пад адным з іх быў надпіс: «Уласнасць роду Ордаў на працягу 300 гадоў да 1831 г. – незабыўная і дарагая для аўтара радзіма». Ён пісаў свой радавы маёнтак па памяці, бо новыя гаспадары значна перабудавалі яго. Жылы драўляны будынак быў у плане прамавугольны, аднапавярховы, пакрыты высокай ламанай чаротавай страхой. У сярэдняй частцы выступаў двухпавярховы порцік на чатырох калонах з мансардай і балконамі. Перад домам – унутраны двор з вялікім круглым газонам і кветнікам пасярэдзіне, за ім – пейзажны парк. На супрацьлеглым баку ад унутранага двара знаходзілася ўязная брама. Двор спачатку быў абнесены простым драўляным плотам, пазней агароджай на мураваных слупах. Па баках брамы размяшчаліся стайня і вазоўня, пакрытыя чатырохсхільнай чаротавай страхой. Перад адной з гаспадарчых пабудоў расла елка, а за ўнутраным дваром – італьянскія таполі. Яшчэ ў 1939 г. у старым парку і ва ўязной алеі заставаліся некалькі дрэў, але на сённяшні дзень ад былога ансамбля практычна нічога не захавалася.

На месцы радавога маёнтка ў Варацэвічах устаноўлены памятны знак. У жніўні 2004 г. там пачаліся археалагічныя даследаванні пад кіраўніцтвам кандыдата гістарычных навук В. Собаля, у выніку якіх вызначана не толькі дакладнае месцазнаходжанне хатняга будынка, але і асаблівасці канструкцыі. Была знойдзена вялікая колькасць рэчаў, розных гаспадарчых прылад, кухоннага посуду, што дазволіла ўявіць жыццё гаспадароў фальварка. Дзякуючы намаганням У. Шэляговіча, падтрымцы раённых улад, Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, з 2005 г. пачалася рэканструкцыя памяшканняў былой Варацэвіцкай сярэдняй школы пад раённы музейны комплекс Н. Орды, які зараз уключае ў сябе карцінную галерэю і музей. Адкрыццё карціннай галерэі адбылося ў 2007 г., да 200-годдзя з дня нараджэння мастака. Яна прадстаўлена тэматычнымі выстаўкамі, адна з якіх мае назву «Фарбы пленэра: край, дзе Орда нарадзіўся» і змяшчае карціны з шасці пленэраў, прысвечаныя памяці славутага земляка і перададзеныя ў дар раёну мастакамі. У красавіку 2016 г. пачала працаваць экспазіцыя музея, якая адлюстроўвае ўсе этапы жыцця і творчасці Н. Орды. Яна размешчана ў пяці выставачных залах. Першая знаёміць з дзяцінствам мастака і кампазітара, яго сям’ёй, радавым маёнткам, гісторыяй раскопак у Варацэвічах. У цэнтры мемарыяльнага пакоя – адрамантаваны раяль, якому больш за 200 гадоў, вялікі куфар з меднай акантоўкай, радаслоўнае дрэва Ордаў, вялікая панарама маёнтка бацькоў у Чырвоным Двары, зробленая з малюнка мастака. Другая зала прысвечана «французскаму» перыяду ў жыцці Н. Орды, трэцяя знаёміць з работамі майстра: прадстаўлены копіі акварэляў, малюнкаў і літаграфій. У чацвёртай размешчана выстаўка работ «Стагоддзе XIX у гасцях у стагоддзя XXI» гродзенскага фотамастака А. Янкоўскага. Пятая, упрыгожаная работамі Н. Орды, прызначана для правядзення пасяджэнняў, навуковых і практычных канферэнцый, семінараў і ўрачыстай рэгістрацыі шлюбаў. Кожны год музейны комплекс у Варацэвічах наведвае каля 7 тыс. чалавек.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2019 г.