Станіслава Браніславаўна Шымусік нарадзілася ў вёсцы Вялешына Капыльскага раёна Мінскай акругі (цяпер Капыльскі раён Мінскай вобласці) у сялянскай сям’і.

Скончыла пачатковую школу. У час Вялікай Айчыннай вайны разам з сям’ёй засталася на акупіраванай тэрыторыі, працавала ў бацькоўскай гаспадарцы. У 1944 г. працягнула навучанне і скончыла шэсць класаў няпоўнай сярэдняй школы. Адначасова прымала ўдзел у аднаўленні мясцовага калгаса.

У 1946 г. была накіравана ў школу фабрычна-заводскага навучання (ФЗН) пры Бабруйскім лесапільным камбінаце. Па заканчэнні вучобы стала кіраваць гідраўлічным прэсам і ўзначаліла брыгаду фанероўшчыц. За кароткі тэрмін праявіла сябе як перадавік вытворчасці. У 1962 г. яе імя было занесена ў Кнігу пашаны прадпрыемства. За гады сёмай пашыранай пяцігодкі (1959–1965) калектыў на чале са Станіславай Браніславаўнай Шымусік дамогся высокай прадукцыйнасці працы і ўпэўнена выйшаў на перадавыя пазіцыі ў заводскім спаборніцтве.

У 1966 г. за выдатныя поспехі, дасягнутыя ў выкананні заданняў сямігадовага плана па развіцці лясной, цэлюлозна-папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці Станіславе Браніславаўне Шымусік было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп і Молат».

Станіслава Браніславаўна увесь час павышала прадукцыйнасць працы і дамагалася новых выдатных вытворчых паказчыкаў. Калектыў пад яе кіраўніцтвам выпускаў прадукцыю толькі вышэйшай якасці. План дзявятай пяцігодкі (1971–1975) быў выкананы за тры з паловай гады.

У 1977 г. С.Б. Шымусік перайшла працаваць у аддзел тэхнічнага канролю. У 1983 г. выйшла на заслужаны адпачынак. Выбіралася дэпутатам гарадскога Савета дэпутатаў працоўных, уваходзіла ў групу народнага кантролю цэха. Актыўна займалася грамадскай працай, часта выступала перад школьнікамі і працоўнай моладдзю.

Станіслава Браніславаўна Шымусік узнагароджана ордэнам Леніна, медалямі і ганаровымі граматамі.

Пераклад 2021 г. матэрыялаў інтэрнэт-праекта «Герои страны».