Вялікі ўклад у развіццё прававой думкі, фарміраванне сістэмы вышэйшай юрыдычнай адукацыі Беларусі ў 1920–30-я гг. унёс Міхаіл Восіпавіч Грэдзінгер.

Нарадзіўся будучы вучоны ў Германіі ў сям’і доктара медыцыны. У 1891 г. скончыў юрыдычны факультэт Санкт-Пецярбургскага Імператарскага ўніверсітэта. У 1894–1916 гг. М.В. Грэдзінгер працаваў у Імператарскім Юр’еўскім (Тартускім) універсітэце, выкладаў у Рыжскім політэхнічным інстытуце. У 1916 г. прымаў удзел ва ўтварэнні Сімферопальскага народнага ўніверсітэта і Народнага палітэхнікума, дзе чытаў лекцыі па агульнай тэорыі права і грамадзянскаму праву, з 1917 г. працаваў у Севастопальскім вышэйшым сацыяльна-юрыдычным інстытуце. У 1921–1922 гг. ён прафесар, дэкан факультэта грамадскіх навук Крымскага ўніверсітэта імя М.В. Фрунзэ ў Сімферопалі і адначасова з 1922 г. прафесар Сацыяльна-эканамічнага інстытута гэтага ўніверсітэта. У 1922 г. М.В. Грэдзінгер стаў доктарам юрыдычных навук, у 1928 г. акадэмікам Беларускай акадэміі навук. З 1923 г. ён прафесар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (БДУ). У 1931–1936 гг. працаваў спачатку намеснікам дырэктара, затым дырэктарам Інстытута савецкага будаўніцтва і права Беларускай акадэміі навук, прафесарам Інстытута права пры Наркамаце юстыцыі БССР.

Міхаіл Восіпавіч Грэдзінгер актыўна займаўся вучэбна-метадычнай працай. Меў багаты вопыт работы ў прафесіянальна-навуковых аб’яднаннях: быў членам вучонага таварыства пры Імператарскім Юр’еўскім універсітэце, таварыства сацыяльных навук пры Крымскім універсітэце імя М.В. Фрунзэ, Таўрычаскага таварыства археалогіі, гісторыі і этнаграфіі і інш. У першыя гады працы ў БДУ стварыў і ўзначаліў юрыдычную клініку, дзе не толькі разглядаліся праблемы бягучай судовай практыкі, аналізаваліся грамадзянскія спрэчкі, але і праводзіліся юрыдычныя кансультацыі. Ён кіраваў юрыдычнай секцыяй навуковага таварыства БДУ, рэгулярна выступаў з дакладамі, з’яўляўся старшынёй прававой прадметнай камісіі факультэта права і гаспадаркі. Быў выбраны членам Бюро юрысконсультаў Вышэйшага савета народнай гаспадаркі БССР, членам савета юрыдычных курсаў Наркамата юстыцыі БССР. Прымаў удзел у распрацоўцы многіх заканадаўчых і іншых нарматыўна-прававых актаў Беларусі.

Выкладчыцкую і грамадскую работу М.В. Грэдзінгер сумяшчаў з навукова-даследчай. Працы вучонага прысвечаны пытанням грамадзянскага, гаспадарчага, зямельнага і сямейнага права. Апублікаваў шмат артыкулаў у расійскіх і нямецкіх юрыдычных і эканамічных часопісах, такіх як «Юристен Цайт», «Юридический вестник», «Журнал Министерства юстиции», «Юридическая библиография» і інш. У 1921 г. быў апублікаваны курс лекцый «Асновы грамадзянскага права». Найбольш значнымі з’яўляюцца такія работы М.В. Грэдзінгера, як «Вокруг вопроса об общих началах землепользования и землеустройства» (1927), «Да пытання аб аўтэнтычнасці тэксту закона пры раўнапраўнасці дзвюх ці некалькіх моў» (1930), «Пра агульнасаюзныя падставы гаспадарчага права» (1932), «Да дзясяцігоддзя грамадзянскага кодэкса ў БССР» (1933), «Дапаможнік па грамадзянскаму працэсу БССР» (1935) і інш. Ён займаўся вывучэннем спадчыннага права, нават прапанаваў свой праект спадчыннага права Беларусі. Актыўна папулярызаваў беларускае заканадаўства ў замежнай літаратуры. Усяго ім напісана больш за 100 навуковых прац, у тым ліку 7 манаграфій і кніг.

Міхаіл Восіпавіч Грэдзінгер быў адным з арганізатараў падрыхтоўкі першага пакалення беларускіх даследчыкаў і спецыялістаў-практыкаў у вобласці права. Узнагароджаны граматай Саўнаркама БССР.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2017 г.