Краткая справка:
архітэктар, вучоны, педагог, сярод аўтарскіх работ якога шэраг значных архітэктурных праектаў Мінска, член-карэспандэнт НАН Беларусі і Акадэміі архітэктуры СССР (1950–1955), акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1956–1964), заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі, заслужаны будаўнік Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1968), узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944, 1949, 1958), Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1972, 1982), Дружбы народаў (1982), медалямі
Имена на других языках:
Воинов Александр Петрович (русский);
3247 символов
Справка
Адзін з заснавальнікаў беларускай архітэктурнай школы і праектнай справы Аляксандр Пятровіч Воінаў нарадзіўся ў г. Колпіна Ленінградскай вобласці. У 1929 г. скончыў Маскоўскі вышэйшы мастацка-тэхнічны інстытут. Пасля атрымання дыплома быў накіраваны ў Мінск. Працаваў архітэктарам, начальнікам праектных аддзелаў у Белжылсаюзе і Беларускім філіяле Дзіпрагара РСФСР; быў дырэктарам, кіраўніком архітэктурна-канструктарскай майстэрні «Белдзяржпраекта». У 1934 г. А.П. Воінаў стаў адным з ініцыятараў стварэння Саюза архітэктараў БССР. У час Вялікай Айчыннай вайны займаўся будаўніцтвам аб’ектаў абароннай прамысловасці ў Куйбышаве (цяпер Самара), Ніжнім Тагіле, Навасібірску, з 1943 па 1945 г. узначальваў Упраўленне па справах архітэктуры пры СНК БССР. З 1947 г. быў выкладчыкам у Беларускім політэхнічным інстытуце (цяпер Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт), з 1948 па 1973 г. загадваў кафедрай архітэктуры, затым стаў прафесарам-кансультантам гэтай кафедры.
Аляксандр Пятровіч з’яўляецца аўтарам 23 конкурсных праектаў і 70 праектаў буйных збудаванняў, якія значна паўплывалі на аблічча беларускіх гарадоў. На першыя работы А.П. Воінава аказаў уплыў канструктывізм, пазней ён выкарыстоўваў кампазіцыйныя прыёмы і элементы класічнай архітэктуры. Найбольш вядомыя праекты рэалізаваны ў Мінску, сярод іх жылыя дамы на вуліцы Маскоўскай (1932) і гасцініца «Свіслач» (1938). Аўтарскім калектывам з удзелам А.П. Воінава распрацаваны праекты Палаца піянераў і школьнікаў (1937, цяпер Нацыянальны цэнтр мастацкай творчасці дзяцей і моладзі), Інстытута фізічнай культуры (1939), будынка былога ЦК КПБ (1947), Тэатра юнага гледача (1952), аэравакзала «Мінск-1» і будынка былога абкама КПБ (цяпер Выканаўчы камітэт СНД) (1956) і інш. У Магілёве значнымі работамі сталі гасцініца «Дняпро» (1940, цяпер гандлёвы цэнтр «Дняпро») і жылыя дамы на вуліцы Першамайскай (1938–1941).
Архітэктар стаў адным з арганізатараў эксперыментальнага і аб’ёмна-блочнага будаўніцтва ў Беларусі. Ён аўтар звыш 40 навуковых прац па праблемах развіцця архітэктуры, сярод якіх «Основные черты в развитии зодчества Белоруссии» (1955), «Архитектура и градостроительство Советской Белоруссии» (1957, у суаўтарстве), «Советская архитектура и градостроительство» (1958), «Минск: послевоенный опыт реконструкции и развития» (1966, у суаўтарстве) і інш.
Творчую, навуковую, педагагічную работу А.П. Воінаў сумяшчаў з актыўнай грамадскай дзейнасцю. У 1941–1949 гг. быў старшынёй праўлення Саюза архітэктараў БССР. З’яўляўся членам-карэспандэнтам Акадэміі навук БССР (1953), акадэмікам Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1956–1964), членам-карэспандэнтам Акадэміі архітэктуры СССР (1950–1955). У 1940 г. яму прысвоена званне заслужанага дзеяча мастацтваў БССР, у 1962 г. – заслужанага будаўніка БССР. У 1968 г. за ўдзел у праектаванні і забудове Ленінскага праспекта (цяпер праспект Незалежнасці) атрымаў Дзяржаўную прэмію БССР. У 2004 г. на фасадзе будынка архітэктурнага факультэта Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта ўстаноўлена мемарыяльная дошка ў гонар А.П. Воінава.
Архітэктар узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944, 1949, 1958), Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1972, 1982), Дружбы народаў (1982), медалямі.
