Відны эканаміст, настаўнік і выхавацель кадраў для вёскі Іван Міхайлавіч Качура на працягу ўсяго свайго жыцця плённа працаваў над стварэннем, удасканальваннем і далейшым развіццём аграрнай эканамічнай навукі Беларусі.

Нарадзіўся будучы вучоны 24 ліпеня 1902 г. у в. Турын Ігуменскага павета Мінскай губерні (цяпер – аграгарадок у Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці) у сям’і селяніна-парабка. Каб дапамагчы бацькам, пачаў зарабляць грошы ў 12 гадоў. У 1917 г. паступіў на вячэрняе аддзяленне мясцовай пачатковай школы. Далей вучыўся ў Мар’інагорскім сельскагаспадарчым тэхнікуме (1926), на эканамічным факультэце Беларускай дзяржаўнай сельскагаспадарчай акадэміі ў Горках (1930). Пасля заканчэння вучобы працаваў участковым аграномам у Дзяржынскім раёне Мінскай вобласці, а праз некаторы час паступіў у аспірантуру Усесаюзнага навукова-даследчага калгаснага інстытута (Масква).

З 1935 г. І.М. Качура працягнуў сваю працоўную дзейнасць ужо ў якасці старшага навуковага супрацоўніка і намесніка дырэктара Беларускага навукова-даследчага інстытута сацыялістычнай рэканструкцыі сельскай гаспадаркі. У гэты перыяд апублікаваў некалькі навуковых прац, у якіх разгледзеў шмат актуальных пытанняў механізацыі і электрыфікацыі вытворчасці на вёсцы, выкарыстання машынна-трактарнага парка краіны: “Кормападрыхтоўчыя машыны і арганізацыя іх скарыстання” (1935), “Шляхі павышэння скарыстання трактарнага парка МТС” (1936) і інш. Акрамя гэтага падымаў пытанні арганізацыі ўборкі збожжавых пры дапамозе камбайнаў і выкарыстання бульбаўборачных машын, што для тых часоў было сапраўдным пераваротам у сельскай гаспадарцы.

У 1937–1941 гг. узначальваў Беларускі рэспубліканскі камітэт прафсаюза вышэйшай школы і навуковых устаноў, быў інструктарам сельскагаспадарчага аддзела Цэнтральнага камітэта Кампартыі Беларусі. Падчас Вялікай Айчыннай вайны адышоў ад навуковай дзейнасці. З 1946 г. працаваў у Інстытуце эканомікі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі спачатку загадчыкам сектара эканомікі працы, а потым – дырэктарам установы. Пад яго непасрэдным кіраўніцтвам ішло фарміраванне Інстытута, ствараліся яго навуковыя падраздзяленні, падбіраліся кадры. У час працы ў Інстытуце займаўся навуковымі даследаваннямі, прысвечанымі спецыялізацыі і размяшчэнню сельскагаспадарчай вытворчасці, кіраванню сельскагаспадарчымі прадпрыемствамі, грашовай аплаце і прагрэсіўным формам арганізацыі працы. У 1950 г. вучоны быў абраны членам-карэспандэнтам Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

І.М. Качура праявіў сябе як добры арганізатар падрыхтоўкі сельскагаспадарчых кадраў. Менавіта яму было даручана стварэнне Гродзенскага сельскагаспадарчага інстытута, які ён узначальваў на працягу шасці гадоў. З 1957 г. Іван Міхайлавіч працаваў у Беларускім навукова-даследчым інстытуце эканомікі і арганізацыі сельскай гаспадаркі: спачатку дырэктарам, у апошнія гады жыцця – загадчыкам аддзела і старшым навуковым супрацоўнікам-кансультантам.

Вучоны з’яўляецца аўтарам больш за 100 навуковых і навукова-папулярных прац. Яго першыя даследаванні, прысвечаныя прагрэсіўным метадам арганізацыі сельскай гаспадаркі, былі апублікаваны яшчэ ў час вучобы ў аспірантуры. У далейшым даследаваў пытанні ўкаранення гаспадарчага разліку ў калгасах, павышэння прадукцыйнасці працы і эфектыўнасці выкарыстання тэхнікі ў сельскай гаспадарцы: “Сістэмы вядзення сельскай гаспадаркі Беларускай ССР” (1970), “Хозразлік і матэрыяльнае стымуляванне ў калгасах і саўгасах” (1974) і інш. Пад кіраўніцтвам І.М. Качуры 35 аспірантаў паспяхова абаранілі дысертацыі на атрыманне вучонай ступені кандыдата эканамічных навук. Вучоны прымаў удзел у шматлікіх міжнародных сесіях, кангрэсах і канферэнцыях эканамістаў-аграрнікаў, выбіраўся дэпутатам Мінскага абласнога Савета дэпутатаў, членам абкама Камуністычнай партыі Беларусі, членам рэдкалегіі часопіса “Сельское хозяйство Белоруссии”. Шматгадовая праца Івана Міхайлавіча адзначана медалямі, ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1966) і “Знак Пашаны” (1971). У 1972 г. яму было прысвоена ганаровае званне “Заслужаны дзеяч навукі Беларусі”.

Памёр вучоны 1 ліпеня 1988 г.

Матэрыял падрыхтаваны Пухавіцкай цэнтральнай бібліятэкай у 2012 г.