Імя доктара мастацтвазнаўства, прафесара Юрыя Аляксеевіча Ягорава непарыўна звязана з гісторыяй горадабудаўніцтва і архітэктуры Мінска першых пасляваенных гадоў, з яго даследчыцкай работай па горадабудаўніцтве Беларусі.

Нарадзіўся Ю. А. Ягораў у г. Ніжні Ноўгарад (Расія). Скончыў Ніжагародскі архтэктурна-будаўнічы тэхнікум (1935), Маскоўскі архітэктурны інстытут (1935). У 1944–1948 гг. – галоўны архітэктар Мінска. У 1949–1954 гг. – загадчык архітэктурна-будаўнічага сектара Акадэміі навук БССР, адначасова ў 1948–1954 гг. працаваў выкладчыкам Беларускага політэхнічнага інстытута. У 1951 г. Ю. Ягораў у Маскве абараніў доктарскую дысертацыю па тэме «Градостроительное развитие городов БССР».

Юрый Аляксеевіч Ягораў – адзін з удзельнікаў распрацоўкі праектаў і забудовы цэнтра Мінска і яго галоўнага праспекта (цяпер праспект Незалежнасці). Першы пасляваенны генеральны план Мінска (1946) быў распрацаваны ў інстытуце «Белдзяжпраект» аўтарскім калектывам у складзе архітэктараў М. Андросава, Н. Трахтэнберга пры ўдзеле галоўнага архітэктара горада Ю. Ягорава і кансультацыі вядомых маскоўскіх архітэктараў У. Сямёнава і М. Палякова. Удзельнічаў Ю. Ягораў у распрацоўцы і іншых праектаў забудовы Мінска. У больш познія гады ён апублікаваў шэраг даследаванняў па горадабудаўніцтве Беларусі: «Градостроительство Белоруссии» (Масква, 1954); «Архитектура и градостроительство Советской Белоруссии» (Мінск, 1957, у суаўтарстве); «Ансамбль в градостроительстве СССР: очерки» (Масква, 1961).

З 1954 г. Ю. Ягораў працаваў у Маскве, выкладаў ў Інстытуце інжынераў гарадскога будаўніцтва Массавета.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.