Сярод скарбаў Траццякоўскай галерэі ў Маскве захоўваеца сціплая карціна «На радзіме», на якой намалявана ўскраіна беларускай вёскі. Яе аўтарам з'яўляецца Апалінар Гілярыевіч Гараўскі.

Ён нарадзіўся ў маёнтку Уборкі Ігуменскага павета (цяпер у межах в. Астраўкі Бярэзінскага раёна Мінскай вобласці) у збяднелай дваранскай сям'і. Першапачатковую мастацкую адукацыю атрымаў у Брэст-Літоўскім кадэцкім корпусе ў вядомага архітэктара і мастака М. Бенуа. Пры яго падтрымцы ў 1850 г. паступіў у Імператарскую Акадэмію мастацтваў (Санкт-Пецярбург), дзе вучыўся ў пейзажыста М. Вараб'ёва і партрэтыста Ф. Бруні. З 1852 г. А. Гараўскі пачаў удзельнічаць у разнастайных выставах, быў узнагароджаны медалямі Акадэміі за карціны «Балота» (1852), «Краявід Ручэйнага возера паблізу г. Тарапца» (1853), «Від у Пскоўскай губерні» (1854) і атрымаў званне мастака з правам замежнай паездкі.

Пасля заканчэння Акадэміі мастак жыў на радзіме, дзе цалкам прысвяціў сябе любімай справе. Пісаў эцюды беларускай прыроды, пейзажы. Лепшымі творамі гэтага перыяду з'яўляюцца: «Пейзаж з ракой і дарогай» (1853), «Вечар», «Краявід маёнтку Кушалева-Безбародкі Краснаполіца» (абодва 1854), «Від дубровы каля Бабруйска» (1855), «Старая моліцца» (1857, званне акадэміка жывапісу). У сваёй творчасці шмат увагі надаваў партрэту. Ён з’яўляецца аўтарам партрэтаў мінскага архірэя Галубовіча, мітрапаліта Галавіна, Ф. Бруні, М. Глінкі, А. Даргамыжскага, М. Бенуа, партрэта маці і інш.

Апалінар Гараўскі марыў аб стварэнні вялікіх палотнаў, у якіх хацеў адлюстраваць веліч і прыгажосць сваёй радзімы. З мэтай удасканалення прафесійнага майстэрства ў 1858 г. на сродкі Акадэміі мастацтваў паехаў за мяжу: жыў у Жэневе, Дзюсельдорфе, наведаў Рым. Праз два гады вярнуўся ў Расію, дзе з 1862 па 1886 г. выкладаў у школе малявання Таварыства заахвочвання мастацтваў у Пецярбургу, вандраваў па Расіі, Украіне, Беларусі, стварыў серыю карцін «Свіслач» (1868), «Вечар у Мінскай губерні», «Пейзаж з каровамі» (абедзве 1870) і інш. З цягам часу творчасць А. Гараўскага істотна змянілася: ад скрупулёзнага капіравання натуры ён перайшоў да больш шырокага, абагульненага пісьма, дзе імкнуўся перадаць не толькі падабенства адлюстраванага, але і эмацыянальны настрой, што знайшло адлюстраванне ў карцінах «Восень», «Час жніва» (абедзве 1890).

Апошнія гады А. Гараўскі правёў у маёнтку Кірылавічы, размешчаным непадалёк ад станцыі Белая Пецярбургскай-Варшаўскай чыгункі, дзе і памёр у 1900 г. (дакладная дата невядома). Да канца сваіх дзён мастак падтрымліваў сувязь з радзімай. Сёння творы жывапісца знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, Траццякоўскай галерэі, Рускім музеі, Пензенскай карціннай галерэі, Іркуцкім краязнаўчым музеі.

Матэрыял падрыхтаваны Бярэзінскай раённай цэнтральнай бібліятэкай (Мінская вобласць) у 2013 г.