У сучаснай беларускай дзіцячай літаратуры асаблівае месца належыць Ніне Васільеўне Галіноўскай. Ва ўсім, што яна напісала, выразна адчуваюцца дасканалы мастацкі густ і сапраўдная адданасць дзецям.

Нарадзілася будучая пісьменніца ў в. Вялікія Лазіцы Шклоўскага раёна Магілёўскай вобласці ў сялянскай сям’і. У 1955 г. скончыла Магілёўскае дашкольнае педагагічнае вучылішча. Працавала выхавацелькай у дзіцячым садзе торфапрадпрыемства “Калпеніца” на Брэстчыне, потым у дзіцячым доме ў мястэчку Лунна на Гродзеншчыне. У 1958 г. пераехала ў Мінск і пасля заканчэння журналісцкіх курсаў была карэктарам у рэдакцыі газеты “Мінская праўда” (1962–1963), друкарні выдавецтва “Звязда” (1963–1967), з 1967 г. рэдактарам мастацкіх фільмаў у газеце “Кинонеделя Минска”. Першы верш Н. Галіноўскай “Весна” (на рускай мове) быў апублікаваны ў 1958 г. у скідзельскай раённай газеце “Красное знамя”. У рэспубліканскім друку пачала выступаць з 1960 г. У 1985 г. стала членам Саюза пісьменнікаў БССР, з 1988 г. займаецца творчай працай.

Асноўнай сферай літаратурнай дзейнасці Н. Галіноўскай з’яўляецца паэзія для дзяцей дашкольнага ўзросту. Яна з аднолькавым поспехам працуе ў розных жанрах дзіцячай літаратуры. Піша вершы, казкі, жарты, небыліцы, смяшынкі, скорагаворкі, пацешкі, загадкі і нават “дзетсадаўскія” прыпеўкі. Выдала каля 15 кніжак, сярод іх – “Давайце пазнаёмімся” (1962), “Размова сняжынак” (1968), “Кніжчыны сябры” (1975), “Незвычайны карагод” (1986), “Восень едзе ў магазін” (1990), “Гусіны капялюшык” (1994), “Клубок і калабок”(1999), “Камп’ютарныя сакрэты” (2002), “Палёт з Карлсанам” (2006), “Звяры ў трамваі”, “Леў смяецца”, “Калі я шчаслівы” (усе 2013), “Няма даравання вайне” (2014) і інш. Вершы, якія ўвайшлі ў гэтыя зборнікі, напісаны вобразнай мовай, з любоўю да маленькага чытача, пяшчотай, тонкім адчуваннем псіхалагічных асаблівасцей дзяцей. Іх аўтар упэўнена, што прыроджаная дабрата, душэўнасць, гатоўнасць прыйсці на дапамогу слабейшаму – характэрныя якасці большасці дзяцей. Аднак Н. Галіноўская ў творах не ідэалізуе вобразы герояў і, выкарыстоўваючы сродкі сатыры, гумару, засяроджвае ўвагу на праявах дзіцячай хітрасці, гультайства, нявыхаванасці, жорсткасці. Пісьменніца лічыць, што вельмі важна ў адказны перыяд маленства, калі фарміруецца характар асобы, навучыць дзяцей ацэньваць свае ўчынкі і карэкціраваць іх. Творы Н. Галіноўскай, разнастайныя па тэмах і сюжэтах, адлюстроўваюць узаемаадносіны ў сям’і, школе, паміж сваякамі і сябрамі. Вартасць, чалавечая існасць дарослых і дзяцей вызначаюцца іх адносінамі да прыроды, якая ў творах паэтэсы зачароўвае і дорыць цудоўную казку хараства. Сонейка ў яе вершы “Запрашае сонца” не проста свеціць і грэе, а сябруе з дзецьмі, разам з імі гушкаецца на арэлях, а раніцай ветліва будзіць. Лес вядзе расповед пра птушак і звяроў, паказвае, дзе шукаць грыбы (“Як мядзведзь без маскі за мёдам палез”). Да дзяцей з прыветнымі словамі звяртаюцца месяцы ў вершах “Верасень”, “Дзень добры, школа”, і кожны з іх мае сюрпрыз. Ёсць у пісьменніцы творы, прасякнутыя любоўю да роднай беларускай зямлі (“Званочкі”, “Хмарка”, “Што прыгажэй?”, “Радзіме”, “Ліпка”, “Дожджык”, “Луг у маі”, “Лісцёвая карусель”, “Фарбы восені”, “Да сустрэчы, церамок” і інш.).

Паэзія Н. Галіноўскай, лаўрэата Літаратурнай прэміі імя Я. Маўра (2000) і прэміі імя В. Віткі (2006), адметная шчырасцю, адкрытасцю, тонкім лірызмам. На яе меладычныя вершы беларускія кампазітары (С. Галкіна, У. Казбанаў, А. Рэмізоўская, А. Чыркун, С. Альхімовіч, В. Карэтнікаў, В. Сярых і інш.) напісалі музыку. Многія творы Н. Галіноўскай уключаны ў чытанкі для дзяцей дашкольнага ўзросту і хрэстаматыі, прызначаныя для навучэнцаў педагагічных вучылішчаў, каледжаў, студэнтаў ВНУ, у вучэбна-метадычныя выданні, калектыўныя зборнікі беларускай дзіцячай паэзіі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2015 г.