Сучасным аматарам тэатра добра вядома імя выдатнага беларускага акцёра, заслужанага артыста Беларусі, лаўрэата дзяржаўных прэмій Віктара Сяргеевіча Манаева.

В.С. Манаеў нарадзіўся ў Мінску. У тэатральны інстытут адразу не паступіў і цэлы год да наступных уступных экзаменаў працаваў у Дзяржаўным тэатры лялек. У 1980 г. ён скончыў лялечнае аддзяленне Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута і атрымаў запрашэнне ў трупу… Купалаўскага тэатра (Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы), дзе працуе і сёння. Амаль за 30 гадоў артыстам сыграны самыя розныя ролі, але нават, калі б за гэты час В. Манаеў сыграў толькі Лёньку Адуванчыка з “Радавых” А. Дударава, то і тады яго імя ўвайшло б у гісторыю нацыянальнага тэатра. За выкананне гэтай ролі В. Манаеў атрымаў Дзяржаўную прэмію СССР у галіне драматычнага мастацтва (1985) і стаў самым маладым лаўрэатам гэтай прэміі. Высока ацэнена было і выкананне артыстам ролі Мікіты Зносака з “Тутэйшых” Я. Купалы – Дзяржаўная прэмія Беларусі (1992).

Сярод вядомых роляў В. Манаева, акрамя ўжо названых, – Мікіта (“Ажаніцца не журыцца” братоў Далецкіх і М. Чароты), Кай (“Снежная Каралева” Х.К. Андэрсана), Іван (“Арт” Я. Рэзага, Малы тэатр), Акуліст і Пан II (“Стрыптыз” С. Мрожака, Нікола-тэатр), Ён (“Кантрабас” П. Зюскінда, Мінскі тэатр пад кіраўніцтвам Р. Таліпава) і інш. Яму давялося працаваць з педагогам і рэжысёрам А. Андросікам. Сярод іх сумесных спектакляў – “Наш Купала” (І. Чэркас), “Апошняе спатканне” (А. Галіны), “Даходнае месца” (А. Астроўскага), “Нежанаты мнагажэнец, або Залёты пана дэ Пурсаньяка” (Ж.Б. Мальера) і інш. Цэлая эпоха ў жыцці артыста звязана з рэжысёрам М. Пінігіным. Гэтаму творчаму дуэту абавязаны сваім жыццём Гаральд (“Гаральд і Мод” К. Хігінса і Ж.-К. Кар’ера), Генрых (“Дракон” Я. Шварца), Ян Губач (“Ідылія” В. Дуніна-Марцінкевіча), Норман (“Касцюмер” Р. Харвуда). У спектаклях “Тры Іваны, тры браты” паводле А. Вольскага, у “Снежнай Каралеве” і “Гаральдзе і Мод” ён сыграў са славутай С. Станютай. Акцёрскае майстэрства В. Манаева вызначае павышаная шчырасць, адкрытасць душы, натуральнасць паводзін, выразная пластыка. Ён можа быць смешным, ганарлівым, цудоўным, вартым жалю, маленькім, арыстакратычным, праставатым, недарэчным, халодным, чуллівым.

Вядомы В. Манаеў у кіно і на тэлебачанні. Ён здымаўся ў фільмах “Людзі на балоце”, “Чужая бацькаўшчына”, “Ідзі і глядзі”, “Давай пажэнімся”, “Мой пачатак”, “У жніўні 44-га”, “Павадыр”, “Франц + Паліна”. Пра В. Манаева зняты дакументальны фільм “Несыграная роля”, у якім ён сыграў Акакія Акакіевіча і паралельна сябе.

Акрамя ўжо згаданых прэмій, В. Манаеў атрымаў прэмію Ленінскага камсамола Беларусі (1984), дыплом за лепшую мужчынскую ролю на фестывалі “Прыбалтыйская тэатральная вясна-85”, а таксама дыплом фестывалю “Залаты віцязь” (2005) за ролю Жабрака ў спектаклі “Сымон-музыка” паводле Я. Коласа.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2008 г.