Іван Ягоравіч Марчанка нарадзіўся ў в. Людкоў Слаўгарадскага раёна Магілёўскай вобласці. Пасля заканчэння ў 1941 г. Слаўгарадскай сярэдняй школы быў прызваны ў Чырвоную армію, удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне. У 1945 г. дэмабілізаваны. Працаваў прапагандыстам Слаўгарадскага райкама КП(б)Б, загадчыкам аддзела прапаганды і агітацыі Рудзенскага райкама КП(б)Б. Скончыў Рэспубліканскую партыйную школу пры ЦК КП(б)Б (1948), Мінскі педагагічны інстытут (1950). У 1951 г. паступіў у аспірантуру Інстытута гісторыі Акадэміі навук БССР. У 1954 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Ликвидация помещичьего землевладения в Белоруссии в 1917‒1918 гг.: (по материалам 23-х уездов Минской, Витебской и Могилевской губерний)», у 1968 г. ‒ доктарскую на тэму «Промышленность и рабочий класс Советской Белоруссии в годы восстановления и дальнейшего развития народного хозяйства (1943–1950)». У 1970 г. яму было прысвоена вучонае званне прафесара. З 1954 г. І. Я. Марчанка працаваў у Інстытуце гісторыі Акадэміі навук БССР: навуковым супрацоўнікам, вучоным сакратаром, у 1962‒1968 і 1975‒1981 гг. ‒ намеснікам дырэктара па навуковай рабоце, адначасова з’яўляўся загадчыкам сектара і аддзела, з 1993 г. ‒ галоўным навуковым супрацоўнікам. У 1980 г. быў выбраны членам-карэспандэнтам Акадэміі навук БССР.

Іван Ягоравіч ‒ аўтар больш за 150 навуковых прац, прысвечаных гісторыі рабочага класа і сялянства, развіццю культурнага будаўніцтва Беларусі. Сярод іх ‒ «Аграрные преобразования в Белоруссии в 1917‒1918 гг.» (1959), «Рабочий класс БССР в послевоенные годы (1945‒1950)» (1962), «Трудовой подвиг рабочего класса Белорусской ССР (1943‒1950 гг.)» (1977), «Белорусская ССР: курсом перестройки» (1989, у суаўтарстве) і інш. Пры яго ўдзеле былі падрыхтаваны калектыўныя працы «Достижения исторической науки в БССР за 50 лет (1919‒1969 гг.): (краткий очерк)» (1970), «Гісторыя Беларускай ССР» (т. 1‒5, 1972‒1975), «История Белорусской ССР» (1977), «История рабочего класса Белорусской ССР» (т. 1‒4, 1984‒1987), «Акадэмія навук Беларускай ССР» (1979), «История Минска» (1957), «Полоцк. Исторический очерк» (1987), «Нарысы гісторыі Беларусі» (ч. 1‒2, 1994‒1995) і інш. Ён з’яўляецца аўтарам першай школьнай хрэстаматыі па гісторыі Савецкай Беларусі. Вучоны ўнёс значны ўклад у даследаванне ролі рабочага класа ў пасляваенным аднаўленні краіны, гісторыі стварэння і функцыянаванні прамысловых прадпрыемстваў ‒ Наваполацкага і Мазырскага нафтаперапрацоўчых заводаў, завода па вытворчасці хімічных валокнаў у Магілёве (Магілёўхімвалакно), Салігорскага завода калійных угнаенняў (Беларуськалій).

Займаўся І. Я. Марчанка і педагагічнай работай. Ён чытаў лекцыі ў Беларускім дзяржаўным інстытуце механізацыі і электрыфікацыі сельскай гаспадаркі, Мінскім дзяржаўным педагагічным інстытуце імя А. М. Горкага, іншых вышэйшых навучальных установах.

Іван Ягоравіч узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1942, 1945), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), Айчыннай вайны I ступені (1985), медалямі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2023 г.