Іван Аляксандравіч Сцебут нарадзіўся ў г. Вялікія Лукі Ноўгарадскай губерні (цяпер Пскоўкая вобласць, Расія) у сям’і аптэкара. Скончыў Санкт-Пецярбургскую гімназію (1850), Горы-Горацкі земляробчы інстытут (1854). Пасля атрымання дыплома працаваў выкладчыкам у інстытуце, адначасова быў памочнікам кіраўніка вучэбнай фермы. У 1858–1860 гг. быў у замежных камандзіроўках, слухаў лекцыі, вывучаў вопыт сельскагаспадарчай дзейнасці. Пасля вяртання прызначаны прафесарам Горы-Горацкага земляробчага інстытута, дзе акрамя сельскагаспадарчых і прыродазнаўчых дысцыплін выкладаў палітэканомію. Вучоны шмат зрабіў для папаўнення сельскагаспадарчага музея каштоўнымі калекцыямі. У 1865 г. ён стаў выконваючым абавязкі прафесара кафедры раслінаводства Пятроўскай земляробчай і лясной акадэміі ў Маскве. У гэтым жа годзе ў Санкт-Пецярбургскім універсітэце абараніў магістарскую дысертацыю на тэму «Известкование почвы». У 1866 г. прызначаны ардынарным прафесарам Пятроўскай земляробчай і лясной акадэміі. Іван Аляксандравіч шмат зрабіў для арганізацыі вучэбнага працэсу, спрыяў адкрыццю дапаможных устаноў (музей, доследнае поле, агранамічная лабараторыя), прыцягваў студэнтаў да навукова-даследчай работы і інш. Пасля закрыцця ў 1894 г. акадэміі актыўна займаўся грамадскай дзейнасцю ў Тульскай губерні, быў старшынёй губернскай сельскагаспадарчай камісіі, ініцыяваў шэраг праектаў па добраўпарадкаванні гаспадаркі, арганізацыі і дзейнасці сельскагаспадарчых вопытных устаноў. Значную ўвагу надаваў ён развіццю жаночай прафесійнай адукацыі ў галіне сельскай гаспадаркі. Пры ўдзеле вучонага былі адкрыты жаночыя навучальныя ўстановы, спецыяльныя жаночыя курсы, якія атрымалі вядомасць як Сцебутаўскія і Галіцынскія. Пасля 1905 г. перастаў займацца практычнай дзейнасцю. У 1913–1914 гг. праходзіў лячэнне за мяжой. З 1914 г. жыў у Маскве.

Іван Аляксандравіч з’яўляецца аўтарам прац па пытаннях апрацоўкі і вапнавання глебы, агратэхнікі палявых культур, якія сталі класічнымі дапаможнікамі па агранамічнай навуцы. Сярод іх – «Основы полевой культуры и меры к ее улучшению в России» (у 2 т, 1882–1884), «Статьи о русском сельском хозяйстве, его недостатках и мерах к его усовершенствованию. 1857–1882 г.» (1883), «Сельскохозяйственное знание и сельскохозяйственное образование» (1889), «Несколько мыслей и соображений по поводу аграрного вопроса» (1906) і інш. Значным дасягненнем вучонага з’яўляецца абгрунтаванне неабходнасці занальнага прынцыпу прымянення агратэхнічных і эканамічных мерапрыемстваў у сельскай гаспадарцы. Іван Аляксандравіч быў заснавальнікам і рэдактарам часопіса «Русское сельское хозяйство».

Матэрыял падрыхтаваны ў 2023 г.