Кінарэжысёр, сцэнарыст Аляксандр Міхайлавіч Файнцымер нарадзіўся ў Днепрапятроўску (Украіна). У 1922–1924 гг. вучыўся на металургічным факультэце Днепрапятроўскага горнага інстытута. Рашэнне заняцца кіно прывяло А. Файнцымера на рэжысёрскі факультэт Дзяржаўнага тэхнікума кінематаграфіі ў Маскве. Вучоба ў майстэрні выдатнага кінарэжысёра, тэарэтыка кіно У. Пудоўкіна дазволіла яму раскрыць свае прыродныя якасці, вызначыць творчую індывідуальнасць, наклала адбітак на яго далейшую творчую дзейнасць. У 1927 г. А. Файнцымер прыняў удзел у якасці памочніка рэжысёра на здымках кінастужкі свайго настаўніка «Канец Санкт-Пецярбурга» (1927). Скончыўшы вучобу, працаваў на кінастудыі «Міжрабпамфільм». У 1929 г. пераехаў у Мінск, дзе да 1938 г. быў на кінастудыі «Савецкая Беларусь». З 1940 па 1956 г. з'яўляўся рэжысёрам кінастудыі «Ленфільм», з 1956 па 1982 г. на кінастудыі «Масфільм».

Упершыню А. Файнцымер дэбютаваў як кінарэжысёр і сцэнарыст у 1929 г. з мастацкай кінастужкай «Атэль “Савой”». У 1932 г. выйшла яшчэ адна самастойная работа «Шчасце». Дакладнасць і шырыня ахопу падзей у работах А. Файнцымера спалучалася з глыбокай псіхалагічнай распрацоўкай характараў. Вядомасць да рэжысёра прыйшла пасля сатырычна гратэскавай камедыі «Паручнік Кіжэ» (1934) паводле аповесці Ю. Тынянава, знятага на беларускай кінастудыі. Ірацыянальнасць Паўла I, зменлівасць лёсу, што пагражае кожнаму, хто апынуўся ў гэтым механічным сусвеце, паказаны ў адной з лепшых кінастужак ранняга савецкага кінематографа. Нягледзячы на розныя па тэматыцы работы, рэжысёр меў свае любімыя. Важнае месца ў творчасці А. Файнцымера займаюць фільмы пра маракоў («Балтыйцы» (1937), «Танкер “Дэрбент”» (1940), «Марскі батальён» (1944), «За тых, хто ў моры» (1947). Аднак больш цікавіў рэжысёра жанравы кінематограф з дакладнай займальнай інтрыгай, яскравымі, сакавітымі, вызначанымі характарамі, сюжэтнымі перапетыямі, якія ўтрымліваюць увагу гледача. Прыгодніцкая стужка «Катоўскі» (1942) пабудавана настолькі дынамічна, што перад гледачамі разгортваецца не толькі чарговы фільм пра падзеі грамадзянскай вайны, а прыгодніцка-авантурная драма са станоўчым галоўным героем. Многія рэплікі з кінастужкі сталі крылатымі выразамі, увайшлі ў штодзённае ўжыванне. Не толькі рэальныя падзеі Вялікай Айчыннай вайны, але і эфектныя гісторыка-прыгодніцкія схемы абыграны ў фільме «Канстанцін Заслонаў» (1949, з У. Корш-Сабліным, Дзяржаўная прэмія СССР, 1950). Вялікім поспехам карысталася палітычная драма з надзвычайна моцным меладраматычным элементам «У іх ёсць Радзіма» (1950, з У. Лягошыным, Дзяржаўная прэмія СССР, 1951) – пра савецкіх дзяцей, якіх вывезлі ў Германію, і іх лёс пасля перамогі. Ён з'яўляецца таксама аўтарам такіх кінастужак, як «Авадзень» (1955), «Дзяўчына з гітарай» (1958), «Ноч без міласэрнасці» (1964), «Леў, які спіць» (1965), «Далёка на Захадзе» (1968) і інш. У апошніх работах А. Файнцымера пануе стыхія чыста відовішчнага кінематографа, дзеянні разыгрываюцца ў свядома ўмоўных дэкарацыях. У цэнтры сюжэта – проціборства савецкай і замежнай разведак («Пяцьдзясят на пяцьдзясят», 1973), выкрыванне небяспечнай банды («Шынок на Пятніцкай», 1977), лёс супрацоўніка крымінальнага вышуку, які пад відам рэцыдывіста пранікае ў асяродак крымінальнікаў («Развітальная гастроль “Артыста”», 1979) і інш. Для кінастужак рэжысёра характэрны маляўніча выбраная фактура, якаснае акцёрскае выкананне, напружанае дзеянне. Фільмы, знятыя А. Файнцымерам, сталі своеасаблівай вяхой у развіцці савецкага кінематографа. Аляксандр Файнцымер у 1935 г. атрымаў званне заслужанага дзеяча мастацтваў Беларусі, у 1954 г. заслужанага дзеяча мастацтваў Літвы.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2016 г.