Жыццё і творчасць Нуты Аўрума-Эльевіча Шпігельмана – гэта цэлая эпоха ў гісторыі архітэктуры Беларусі савецкага часу. Яго работы даўно сталі неад’емнай часткай архітэктурнага аблічча Мінска і іншых гарадоў краіны.

Нарадзіўся будучы архітэктар у г. п. Валадарск-Валынскі Жытомірскай вобласці (Украіна). Закончыў Маскоўскі архітэктурны інстытут (1945), з 1950 г. працаваў галоўным архітэктарам інстытута “Белпрампраект”, з 1961 г. – у інстытуце “Мінскпраект” (у 1964–1971 гг. – галоўным архітэктарам).

Асноўныя работы ў Мінску (у суаўтарстве): будынкі прыгараднага чыгуначнага вакзала (1953), паліграфічнага камбіната (1956), карпусы заводаў ЭВМ (1961) і гадзіннікавага завода (1963), жылыя дамы на пл. Я. Коласа (1957), на Бранявым і Вайсковым завулках (1969), вул. Чкалава (1979), рэстаран “Журавінка” (1968), Інстытут народнай гаспадаркі імя В. Куйбышава (1968), Цэнтральны навукова-даследчы і праектна-тэхналагічны інстытут арганізацыі і тэхнікі кіравання (1967–1973) на Партызанскім праспекце, Інстытут электронікі АН БССР на вул. Я. Коласа (1973), дзіцячая бальніца на вул. Кіжаватава (1977), Навукова-даследчы інстытут глебазнаўства і аграхіміі (1980), жылая забудова па праспекце П. Машэрава (1980) і іншыя; у Брэсце: дывановы і панчошны камбінаты (1968); у Жодзіна: заводы швейных (1950–1953) і дарожных машын (1953). Распрацаваў серыі 5–9-паверхавых жылых дамоў для масавага будаўніцтва (1966, у суаўтарстве).

У 1968 г. Н. Шпігельман за ўдзел у стварэнні архітэктурнага ансамбля Ленінскага праспекта ў Мінску (цяпер праспект Незалежнасці) узнагароджаны Дзяржаўнай прэміяй БССР.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.