Адзін з самых перадавых і ўплывовых урачоў Расійскай імперыі, гуманіст, грамадскі дзеяч Вільгельм Данілавіч Гіндэнбург нарадзіўся ў Мінску. У 1821 г. скончыў медыцынскі факультэт Віленскага ўніверсітэта. Некаторы час займаўся ўрачэбнай практыкай у Мінскай губерні. У 1825 г. прызначаны павятовым урачом г. Ельня Смаленскай губерні. Тут ён пазнаёміўся з будучым кампазітарам М. Глінкам. Пазней у сваіх мемуарах кампазітар успамінаў урача і называў яго «добрым нашым павятовым доктарам». У 1830 г. В. Д. Гіндэнбургу прысвоена званне штаб-лекара. Сваю прафесійную дзейнасць ён вырашыў звязаць з акушэрствам. У 1832 г. паспяхова здаў экзамен на званне акушэра ўрачэбнай управы. З 6 лютага 1833 г. В. Д. Гіндэнбург прызначаны акушэрам губернскай урачэбнай управы. На гэтай пасадзе працаваў да 1865 г. У 1840 г. В. Д. Гіндэнбург заняў таксама пасаду турэмнага ўрача. Праз год ён атрымаў першую ўзнагароду – знак «За 15 лет беспорочной службы» і чын надворнага саветніка. У сваёй дзейнасці не абмяжоўваўся толькі акушэрскай дапамогай насельніцтву. Прымаў удзел у дзейнасці дабрачынных арганізацый Мінска, ахвяраваў грошы і рэчы немаёмным хворым, беднякоў лячыў бясплатна. Стаў адным з заснавальнікаў Мінскага таварыства ўрачоў (з 1875 г. яго прэзідэнт). З дакладамі, медыцынскімі назіраннямі выступаў у выданнях таварыства. Таксама з'яўляўся членам Віленскага медыцынскага таварыства. У 1848 г. ён стаў калежскім саветнікам, пазней атрымаў чын стацкага саветніка. Вільгельм Данілавіч Гіндэнбург быў адным з дзейных членаў мінскай лютэранскай абшчыны, ахвяраваў грошы на будаўніцтва новай мураванай кірхі. Нягледзячы на лютэранскае веравызнанне, сам прапанаваў арганізаваць бальніцу пры Мінскім духоўным вучылішчы і быў згодны прыняць на сябе лячэнне вучняў бясплатна.

Прафесійная і грамадская дзейнасць В. Д. Гіндэнбурга адзначана медалямі «В память войны 1853–1856 гг.» і «За усмирение польского мятежа 1863–1864 гг.», ордэнамі Святой Ганны III ступені, Святога Уладзіміра IV ступені, Святога Станіслава II ступені, Святой Ганны II ступені. Узнагароджаны знакам «За 40 лет беспорочной службы». Карыстаўся такой папулярнасцю ў грамадстве, што ў 1871 г., калі споўнілася 50 год медыцынскай практыкі, у Мінскай мужчынскай гімназіі была заснавана стыпендыя яго імя. Памёр у беднасці 18 лютага 1877 г. у Мінску, быў пахаваны на сродкі, сабраныя ўдзячнымі пацыентамі. На смерць В. Д. Гіндэнбурга адгукнуўся пісьменнік Ф. Дастаеўскі. У аўтарскім «Дневнику читателя» ёсць запіс «Похороны общечеловека», дзе даецца яго характарыстыка як выключнага спецыяліста і чалавека. У рамане «Братья Карамазовы» Ф. Дастаеўскага В. Д. Гіндэнбург стаў прататыпам доктара па прозвішчу Герцэнштубэ.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.