Іван Кузьміч Захараў нарадзіўся 13 жніўня 1909 г. у вёсцы Ганевічы Лагойскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. Да прызыву ў армію (1931) быў старшынёй Юркаўскага сельсавета Лагойскага раёна. У 1934 г. скончыў Вышэйшую камуністычную сельскагаспадарчую школу Беларусі імя У.І. Леніна. У 1935–1938 гг. быў старшынёй Савейкаўскага і Сухарукаўскага сельскіх саветаў Асвейскага раёна. Затым працаваў намеснікам дырэктара па разліках Чапаеўскай МТС Асвейскага раёна, у 1939–1941 гг. – дырэктарам. З мая па кастрычнік 1939 г. служыў у 5-й стралковай дывізіі ў Полацку, удзельнічаў у Вызваленчым паходзе Чырвонай арміі ў Заходнюю Беларусь як камісар аддзялення.

У ліпені 1941 г. І.К. Захараў займаўся эвакуацыяй людзей і тэхнікі. У лістападзе 1941 г. быў накіраваны на акупіраваную тэрыторыю Асвейшчыны для арганізацыі партызанскага руху. Першай акцыяй партызан пад кіраўніцтвам Івана Захарава стала засада 29 сакавіка 1942 г., у выніку якой было знішчана 250 нямецкіх салдат і афіцэраў, праз 2 дні – некалькі варожых машын.

У красавіку 1942 г. ён сфарміраваў і ўзначаліў партызанскі атрад, які ў жніўні 1942 г. быў ператвораны ў партызанскую брыгаду імя М. В. Фрунзэ. Да студзеня 1944 г. І.К. Захараў заставаўся яе камандзірам. За вясну і лета 1942 г. партызанамі было здзейснена некалькі дыверсій, за што І.К. Захарава прадставілі да ордэна Чырвонай Зоркі. У чэрвені 1942–снежні 1943 г. ён выконваў абавязкі першага сакратара Асвейскага падпольнага райкама КП(б)Б. 16 верасня 1943 г. І.К. Захараву прысвоена званне «палкоўнік».

Ва ўзнагародным лісце Героя прыводзяцца наступныя звесткі: «брыгадай пад камандаваннем т. Захарава за час з красавіка 1942 г. па лістапад 1943 г. пушчана пад адхон 36 воінскіх эшалонаў супраціўніка, падарвана 2 ч. масты, 4 іншых масты, падарвана 2250 рэяк. Знішчана танкаў і бронемашын –15, аўтамашын – 111. Пры крушэнні ч. эшалонаў, у баях і засадах забіта 1452 і паранена 1708 нямецкіх салдат і афіцэраў». Пазней у кнізе ўспамінаў «Вайна ў краі азёр» (1967, перавыдадзена ў 1973 г.) Захараў расказаў пра ўзброеныя сутычкі партызан у тыле ворага, пра сваіх таварышаў па падполлі і партызанскай барацьбе.

Пасля вызвалення Беларусі палкоўнік І.К. Захараў дэмабілізаваўся і быў задзейнічаны на партыйнай рабоце. У 1944–1946 гг. займаў пасаду сакратара Дрысенскага раённага камітэта КП(б)Б, у 1948–1952 гг. – Докшыцкага раённага камітэта КП(б)Б. У 1948 г. скончыў Рэспубліканскую партыйную школу пры ЦК КП(б)Б. У 1953–1963 гг. быў старшынёй Беларускага камітэта прафсаюза работнікаў будаўніцтва і прамысловасці будаўнічых матэрыялаў.

Іван Кузьміч Захараў узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі, Леніна, Айчыннай вайны II ступені, 2 ордэнамі “Знак Пашаны”, медалямі “Залатая Зорка”, Партызану Айчыннай вайны I ступені. У 1980 г. ён стаў заслужаным работнікам культуры БССР. Яго імем названа вуліца ў пасёлку Масты Любанскага раёна Мінскай вобласці.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2024 г.