Нацыянальнаму акадэмічнаму тэатру імя Я. Купалы заўжды шанцавала на таленавітых акцёраў. Сярод яго славутых прадстаўнікоў асаблівае месца займае Арнольд Кандратавіч Памазан, які стварыў цэлую галерэю запамінальных, яркіх вобразаў.

Нарадзіўся ён у г. Камсамольску-на-Амуры (Расія) у сям’і рабочага. Пасля вайны бацьку накіравалі на аднаўленне разбуранай гаспадаркі ў г. Судова Вішня Львоўскай вобласці (Заходняя Украіна). Арнольд Памазан упершыню выйшаў на сцэну, калі займаўся ў драматычным гуртку мясцовай школы. Сыграў Сяргея Цюленіна ў аматарскім спектаклі “Маладая гвардыя” паводле рамана А. Фадзеева. Пасля заканчэння школы бацькі забаранілі паступаць у тэатральны інстытут, і А. Памазан пайшоў вучыцца ў Львоўскае тэхнічнае вучылішча. Некалькі гадоў працаваў памочнікам машыніста паравоза, аднак пра сцэну не забываў і без дазволу бацькоў паступіў у акцёрскую студыю пры Львоўскім тэатры імя М. Занькавецкай, потым паехаў у Маскву. У Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва імя А.В. Луначарскага яго не прынялі толькі таму, што палічылі прафесійным акцёрам. Пасля няўдачы ў Маскве А. Памазан накіраваўся ў Мінск, дзе стаў вольным слухачом, а потым студэнтам Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута (курс Р. Качаткова і Б. Эрына).

У Беларускі тэатр імя Я. Купалы ён прыйшоў у 1967 г., адразу пасля заканчэння вучобы. Яшчэ студэнтам палюбіў вострахарактарныя і камедыйныя ролі. На сцэне Купалаўскага тэатра А. Памазан дэбютаваў у камедыі Ж.Б. Мальера “Мешчанін у дваранстве”. Потым былі створаны сцэнічныя вобразы з беларускага рэпертуару: Поп (“Тутэйшыя” Я. Купалы), Навум (“Ідылія” В. Дуніна-Марцінкевіча), Міхалка (“Ажаніцца – не журыцца” Далецкіх і М. Чарота), Гарык (“Пагарэльцы” А. Макаёнка), Косця (“Госці” І. Чыгрынава) і інш. Усе ролі А. Памазана – галоўныя і эпізадычныя – напоўнены жыццёвай праўдзівасцю, творчай імправізацыяй, гратэскавыя прыёмы спалучаюцца ў іх з тонкім аналізам і псіхалагічнай глыбінёй. Найбольш поўна талент акцёра праявіўся ў ролі Адольфа Быкоўскага ў камедыі “Паўлінка” Я. Купалы. Наследуючы набыткі сваіх славутых папярэднікаў Б. Платонава і З. Стомы, А. Памазан адкрыў шэраг новых рыс і фарбаў у характарыстыцы гэтага персанажа. На працягу 30 гадоў ён іграў Адольфа Быкоўскага і ў кожным спектаклі быў розным і непаўторным. Ад ролі да ролі крышталізавалася акцёрская індывідуальнасць А. Памазана, з’яўлялася ўпэўненасць у сваіх сілах, выпрацоўвалася асабістае бачанне вобраза. Дапытлівасць, удумлівасць, сур’ёзны падыход да справы сталі неад’емнымі якасцямі артыста. Асабліва яны праявіліся ў спектаклях па творах рускай і замежнай драматургіі – Кудраш (“Навальніца” А. Астроўскага), Алёша (“На дне” М. Горкага), Верхавод папаўнення анархістаў (“Аптымістычная трагедыя” У. Вішнеўскага), Баба Яга (“Пунсовая кветачка” Л. Браўсевіча і І. Карнавухавай), купец Абдулін (“Рэвізор” М. Гогаля), Марцін (“Валенсіянскія вар’яты” Лопэ дэ Вэгі), Незнаёмец (“Жанчына з мора” Г. Ібсена) і інш.

Акцёр зняўся ў кіна- і тэлефільмах “Я, Францыск Скарына” (1969), “Нас выбраў час” (1976), “Чужая бацькаўшчына” (1982), “Паміж жыццём і смерцю” (2002), “Вам – заданне” (2004) і інш.

Творчасць А. Памазана – своеасаблівая з’ява ў беларускім мастацтве. Надзелены ад прыроды вялікім талентам, ён цалкам аддае сябе любімай справе, і гэта дапамагло ўзняцца да вышынь творчасці і атрымаць у 1999 г. званне народнага артыста Беларусі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2014 г.