Беларускі вучоны ў галіне медыцыны Лазар Якаўлевіч Сітэрман нарадзіўся ў Мазыры Гомельскай вобласці ў сям'і фармацэўта. Атрымаўшы сярэднюю адукацыю, у 1911 г. паступіў на медыцынскі факультэт Юр'еўскага ўніверсітэта, які скончыў у 1916 г. У гэтым жа годзе мабілізаваны ў дзеючую армію, быў ваенным урачом аднаго са шпіталяў Заходняга фронту. Потым прымаў удзел у грамадзянскай вайне. Дэмабілізаваўшыся ў 1920 г. прыехаў у Мінск, дзе актыўна заняўся працэсам арганізацыі аховы здароўя насельніцтва. Працаваў у Беларускім упраўленні па эвакуацыі насельніцтва НКУС БССР. Загадваў Мінскім медыка-санітарным аддзелам, дзейнасць якога была накіравана на барацьбу з эпідэмічнымі захворваннямі. У цяжкі для краіны час Л. Я. Сітэрман займаўся арганізацыяй медыцынскага персаналу, забяспечваў належнае санітарнае становішча горада (апрацоўка сродкамі дэзінфекцыі, будова лазняў, наладжванне санпрапускнік). У 1921 г. стаў галоўным урачом цэнтральнай паліклінікі Мінска. З 1922 г. пачаўся новы этап у дзейнасці Л. Я. Сітэрмана. У 1923–1930 гг. працаваў асістэнтам тэрапеўтычнай клінікі медыцынскага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, з 1931 г. – загадчыкам кафедры Мінскага медыцынскага інстытута. У 1933 г. стаў прафесарам, у 1936 г. яму прысуджана вучоная ступень доктара медыцынскіх навук. Акрамя працы ў інстытуце Л. Я. Сітэрман займаўся кансультаваннем у лячэбным упраўленні Народнага камісарыята БССР, ваенным шпіталі, Цэнтральнай рабочай паліклініцы. Ён лячыў многіх дзяржаўных і грамадскіх дзеячаў, вядомых пісьменнікаў, акцёраў, мастакоў, а таксама простых людзей. Займаўся і грамадскай дзейнасцю. У 1939 г. з'яўляўся дэпутатам Мінскага гарадскога Савета.

Вучоны працаваў над праблемамі сардэчна-сасудзістай паталогіі, вывучаў этыялогію, патагенез, клініку і тэрапію расстройства рытму сэрца, а таксама даследаваў пытанні інфаркту міякарда. Гэтай тэматыцы былі прысвечаны манаграфіі – «Расстройства ритма сердца : этиогенез, клиника и терапия» (1935), «Инфаркт миокарда» (1938), «Сборник клинических рецептов пропедевтической терап[евтической] клиники Минского медицинского института» (1939). Вялікую ўвагу ўдзяляў методыцы навуковай работы і падрыхтаваў метадычныя указанні «К научной работе на участке» (1938). За распрацоўку прыярытэтных кірункаў у медыцыне Л. Я. Сітэрману было прысвоена ганаровае званне «Заслужаны дзеяч навукі БССР» (1939). У пачатку Вялікай Айчыннай вайны трапіў у Мінскае гета, дзе і загінуў.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.