Алег Паўлавіч Белавусаў, беларускі мастацтвазнавец, кінамастак, пачынальнік беларускай анімацыі, нарадзіўся ў Слуцку. Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1966), па адукацыі журналіст. З 1968 па 1973 г. працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва». З’яўляецца заснавальнікам і мастацкім кіраўніком майстэрні мультфільмаў кінастудыі «Беларусьфільм» (1975–1989), вытворчага аб’яднання мультыплікацыйных фільмаў, анімацыйных студый (1989–1995). Алег Белавусаў стварыў і ўзглавіў першыя ў Беларусі студыі анімацыйнага кіно «АБЦ» («Анімацыйны Беларускі Цэнтр») і «АФ-Цэнтр», якія паслужылі асновай для далейшага развіцця беларускай анімацыі. З 1995 г. быў віцэ-прэзідэнтам кінавідэастудыі «Кадр-2». Выступаў у друку па праблемах беларускага выяўленчага мастацтва.

Рэжысёрскія праекты А. Белавусава сталі значным дасягненнем айчыннай анімацыі. Ён пачынаў з фільмаў для дзяцей, паступова пераходзіў да больш складаных экранізацый. Рэжысёр з’яўляецца аўтарам сцэнарыяў хранікальна-дакументальных і публіцыстычных фільмаў «Прафесар прыгажосці» (1972), «Вяртаючыся да старых каранёў» (1974), «Задума» (1979), «Нераскрыты» (1992). Кінамастак атрымаў вядомасць як рэжысёр мультфільмаў «Казка пра вясёлага клоўна» (1980), «Песня пра зубра» (1983), «Каўбойскія гульні» (1985), «Ладдзя роспачы» (1987), «Куб» (1988), «Вельмі стары чалавек з велізарнымі крыламі» (1989), «Дэкамерон» (1994) і інш. Дзякуючы фільмам А. Белавусава атрымаў актыўнае развіццё новы для беларускага кінамастацтва кірунак анімацыйнай публіцыстыкі. Ён з’яўляецца аўтарам успамінаў «Мой город: эссе, очерки, наблюдения и воспоминания о послевоенном Минске» (2005), зборніка вершаў «Казантипская тетрадь» (2006), твораў для дзяцей.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.