Беларускі жывапісец Дунін Альфонс Баркоўскі нарадзіўся 20 кастрычніка 1850 г. у сям’і Мікалая і Юліяны Дунін-Баркоўскіх у маёнтку Плянта Брэсцкай вобласці. На жаль, няма звестак пра дзіцячыя і юнацкія гады будучага мастака, але вядома, што сваю мастацкую адукацыю ён атрымаў ў Варшаўскай рысавальнай школе (1876–1879) і Кракаўскай школе прыгожых мастацтваў (1879–1887). Адначасова з 1882 г. Баркоўскі працаваў у майстэрні Яна Матэйкі. Наш зямляк удзельнічаў у многіх выставах Варшаўскага і Кракаўскага таварыстваў прыгожых мастацтваў.

З 1888 г. Баркоўскі жыў на Піншчыне, маляваў батальныя і паляўнічыя сюжэты, стварыў шэраг пейзажаў. З 1896 г. працаваў у вёсцы Быкавізна Віленскай губерні. Тут ён пісаў партрэты і абразы для пахавальні сям’і Козел-Паклеўскіх. Праз два гады мастак пераехаў у маёнтак Свілы (сёння Воранаўскі раён Гродзенскай вобласці), дзе адкрыў майстэрню. Пасля смерці жонкі пераехаў у пасёлак Бікбарда – маёнтак Паклеўскіх каля Урала. Тут ён напісаў карціны “Паляванне на мядзведзя” і “Лоўля рыбы восцямі”.

Д. А. Баркоўскі таксама вядомы і як аўтар жанрава-бытавых карцін. Гэта карціны “Каля вадапою” (1887) і “Хворая жанчына” (1893). Не абмінуў мастак і гістарычную тэматыку, якая адлюстравана ў творах “Мыта на Беларусі”, “Бітва пад Чуднавам”.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.