Беларускі музыказнавец Галіна Рыгораўна Куляшова нарадзілася ў Гомелі. Вышэйшую адукацыю атрымала ў Харкаўскай кансерваторы (1956), пасля заканчэння якой выкладала ў Херсонскім і Гомельскім музычных вучылішчах. З 1962 г. (з перапынкам) працавала ў Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН Беларусі (цяпер Цэнтр даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі). У 1965 г. абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Белорусская опера на героическую тематику», напісаную пад кіраўніцтвам прафесара М. І. Аладава. Доктарскую дысертацыю на тэму «Организация действия и сквозное музыкальное развитие в опере» абараніла ў 1982 г. Значны перыяд жыцця Г. Куляшовай (з 1967 па 1981 г.) звязаны з Беларускай дзяржаўнай кансерваторыяй імя А. В. Луначарскага, дзе яна выкладала гісторыю замежнай музыкі, оперную драматургію, уводзіны ў спецыяльнасць, вяла лектарскую практыку, спецыяльны клас на аддзяленні музыказнаўства. У 1975–1979 гг. загадвала кафедрай гісторыі музыкі. З 1981 г. Г. Куляшова ўзначаліла сектар (пасля аддзел) музычнага мастацтва Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР.

Навуковыя інтарэсы вучонага адлюстраваны ў працах па тэарэтычных пытаннях опернага мастацтва і яго сцэнічным увасабленні. У 1967 г. апублікавана яе першая манаграфія «Белорусская советская опера». Вынікам інтарэсу да тэатральна-музычнаму сінтэзу стала праца Г. Куляшовай «Вопросы драматургии оперы» (1979), у якой аўтар разглядае спецыфіку опернага жанру, сукупнасць структурных элементаў оперы, пачынаючы з сюжэта, сцэнарнай драматургіі, этапаў развіцця і канчаючы праблемай мастацкага вобраза, у стварэнні і ўспрыманні якога заўсёды неабходна адчуваць дыялектыку тыповага і абагульненага, суб'ектыўнага і аб'ектыўнага, эмацыянальнага і рацыянальнага пачаткаў. Навуковыя палажэнні дадзенага даследавання сталі асновай праграмы-канспекта «Оперная драматургия», якая і сёння не страціла сваёй навуковай і метадалагічнай каштоўнасці для студэнтаў музычнай прафесійнай адукацыі. Непасрэдным працягам манаграфіі аб оперы стала другая кніга Г. Куляшовай «Композиция оперы» (1983), дзе ўпершыню ў беларускай музычнай навуцы была прыведзена класіфікацыя оперных структур па кампазіцыйнай прыкмеце. Адной са значных манаграфій стала «Белорусская кантата и оратория» (1987). На сённяшні дзень яна з'яўляецца, па сутнасці, адзіным сістэмным даследаваннем гэтых жанраў у кантэксце беларускай прафесійнай музыкі. Аўтар прадставіла аб'ектыўную карціну развіцця жанраў кантаты і араторыі пачынаючы з 1920-х гг., ад малавядомых вакальна-сімфанічных твораў Т. Шнітмана, М. Аладава да твораў А. Мдзівані, С. Картэса, Д. Смольскага і інш. Не страцілі сваёй актуальнасці трапныя назіранні даследчыка пра ролю нацыянальнай літаратуры ў развіцці кантатна-аратарыяльнай творчасці беларускіх кампазітараў, разнастайны жанравы сінтэз, перспектывы развіцця жанру і яго далейшую эвалюцыю. Чатырохтомнае выданне «Музычны тэатр Беларусі» (кн. 1–4, 1990–1997), навуковым кіраўніком, рэдактарам і суаўтарам якога з'яўлялася Г. Куляшова, стала адным з тых рэдкіх маштабных фундаментальных работ, да якога звяртаецца ўжо не адно пакаленне айчынных навукоўцаў і прыхільнікаў нацыянальнай музычнай культуры. Яна разам з аўтарскім калектывам была ўдастоена Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1998). Аднак творчыя інтарэсы Г. Куляшовай не абмяжоўваліся праблемамі музычнага тэатра. Значнай падзеяй стала выданне ў 1999 г. беларуска-рускага і руска-беларускага «Музычнага слоўніка». Галіна Куляшова выступала ў друку з рэцэнзіямі, водгукамі. Яе артыкулы сістэматычна публікаваліся на старонках рэспубліканскіх выданняў, адлюстроўвалі практычна ўсе найбольш важныя з'явы музычна-тэатральнага жыцця краіны. Шмат часу, энергіі вучоны аддавала сваім вучням, аспірантам, сёння кандыдатам навук, якія паспяхова працуюць у розных навуковых і навучальных установах нашай краіны і за яе межамі, на рэспубліканскім радыё і тэлебачанні.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2018 г.