Адметнае месца сярод беларускіх кіназнаўцаў займае Вольга Фёдараўна Нячай.

Нарадзілася яна ў Растове-на-Доне ў сям’і вучонага-гісторыка. У 1945 г. бацькі пераехалі ў Мінск. Пасля заканчэння сярэдняй школы В. Ф. Нячай паступіла на філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна, які скончыла ў 1958 г. З 1959 г. працавала ў Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, адначасова выкладала ў Мінскім інстытуце культуры (з 1980 г.), з 2005 г. у Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. У 1963 г. абараніла кандыдацкую дысертацыю па праблемах беларускай кінадраматургіі, у 1985 г. доктарскую на тэму «Телевидение как художественная система». Даследавала гісторыю і тэорыю экраннага мастацтва (кіно і тэлебачання) у сістэме культуры і масавых камунікацый, паэтыку і генезіс кінамастацтва, пытанні кінадраматургіі і рэжысуры, праблемы кінаадукацыі. Вывучала відавую і жанравую накіраванасць нацыянальнага кінематографа, спрабавала структураваць сістэму тэлебачання, звярталася ў працах да мастацкіх і анімацыйных стужак, не абыходзіла ўвагай неігравое кіно, нават вызначыла ролю камп’ютарных гульняў у праектах па рэстаўрацыі гістарычнай мінуўшчыны.

Вынікам навуковай працы В. Ф. Нячай сталі шматлікія публікацыі ў перыядычным друку, а таксама кнігі, сярод якіх – «Экран и мы» (1971), «Фильм у нас дома» (1974), «Становление художественного телефильма» (1976), «Большой мир малого экрана» (1979), «Телевидение как художественная система» (1981), «Блеск и нищета “массовой культуры”» (1984), «Ракурсы: о телевизионной коммуникации и эстетике» (1990) і інш. Яна з’яўляецца адным з аўтараў «Истории белорусского кино» (т. 1–2, 1969–1970) і «Гісторыі кінамастацтва Беларусі» (т. 3, 2004), складальнікам і навуковым рэдактарам каталога беларускіх дакументальных фільмаў «Белорусская культура и кино» (2002), зборнікаў «Белорусское кино в лицах» (2004) і «Белорусское кино: персоналии» (2007), да апошніх дзён жыцця працягвала работу над калектыўнай працай «Великая Отечественная война в киноискусстве Беларуси» (2010). Свой вопыт В. Ф. Нячай імкнулася перадаць маладым навукоўцам, шмат часу аддавала падрыхтоўцы студэнтаў, магістрантаў і аспірантаў і на працягу многіх гадоў чытала лекцыі ў вышэйшых навучальных установах нашай краіны. Яе вучэбным дапаможнікам «Основы киноискусства» ў суаўтарстве з Г. В. Ратнікавым (1978, 1985) карысталіся не толькі ў Беларусі, Расіі (у 1989 г. выпушчаны асобным выданнем у Маскве), Украіне, але і ў краінах Прыбалтыкі (у 1983 г. быў перакладзены на латышскую мову).

Навуковую і педагагічную работу В. Ф. Нячай сумяшчала з грамадскай дзейнасцю: была членам Беларускага саюза кінематаграфістаў (з 1969 г.), уваходзіла ў Беларускі саюз літаратурна-мастацкіх крытыкаў (з 1997 г.), працавала ў складзе мастацкага савета Нацыянальнай кінастудыі «Беларусьфільм», з 1998 г. лічылася правадзейным членам Беларускай акадэміі экалагічнай антрапалогіі. За плённую працу ўзнагароджана шматлікімі граматамі і медалямі. Яна з’яўляецца лаўрэатам прэмій Саюза кінематаграфістаў СССР (1985), Дзяржаўнага камітэта па справах выдавецтваў, паліграфіі і кніжнага гандлю БССР (1984), Беларускага саюза літаратурна-мастацкіх крытыкаў (1998).

Матэрыял падрыхтаваны ў 2016 г.