Андрэй Мінавіч Белавусаў нарадзіўся ў вёсцы Ходасавічы Гарадзецкай воласці Рагачоўскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Рагачоўскі раён Гомельскай вобласці) у сялянскай сям’і. Атрымаў пачатковую адукацыю, працаваў цесляром.

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў мабілізаваны. У складзе 221-га стралковага палка 61-й стралковай дывізіі 63-га стралковага корпуса 21-й арміі ўдзельнічаў у Рагачоўска-Жлобінскай аперацыі 1941 г., трапіў у акружэнне. Праз некаторы час Андрэй Белавусаў вярнуўся ў родную вёску, стаў партызанскім сувязным. За сувязь з партызанамі ўлетку 1944 г. быў схоплены акупантамі, уцёк з палону, хаваўся ў лясах да прыходу савецкіх войскаў.

У ліпені 1944 г. быў мабілізаваны ў Чырвоную Армію, служыў у 657-м асобным сапёрным батальёне 370-й стралковай дывізіі. У студзені 1945 г. удзельнічаў у падрыхтоўцы да наступлення, вывучаў асновы мінна-сапёрнай справы, пераймаў метады і прыёмы сваіх таварышаў. Чырвонаармеец Белавусаў вызначыўся ў час Вісла-Одэрскай наступальнай аперацыі ў студзені- лютым 1945 г., баях на рацэ Одэр у раёне нямецкага горада Лебус (цяпер Любуш). 14 студзеня 1945 г. Андрэй Белавусаў у складзе групы сапёраў удзельнічаў у размініраванні ўчастка ў раёне польскай вёскі Амелін, дзе асабіста абясшкодзіў 42 транспартныя міны. Зімой 1945 г. рыхтаваў пераправу праз раку Варта, працаваў на аднаўленні мастоў праз рэкі Обра і Одэр, удзельнічаў у мініраванні пярэдняга краю нашай абароны. 25 лютага 1945 г. чырвонаармеец Белавусаў быў узнагароджаны ордэнам Славы ІІІ-й ступені.

У ноч на 10 сакавіка 1945 г. на подступах да горада Лебус А. Белавусаў кіраваў групай размініравання, якая абясшкодзіла 325 супрацьтанкавых і супрацьпяхотных мін. У час наступлення працаваў на мініраванні лініі абароны і ўстанавіў каля 150 супрацьтанкавых мін. У красавіку 1945 г. быў узнагароджаны ордэнам Славы ІІ-й ступені.

На завяршальным этапе вайны войскі 69-й арміі, дзе служыў А. Белавусаў, прымалі актыўны ўдзел у Берлінскай наступальнай аперацыі. У ноч на 16 красавіка 1945 г. яфрэйтар Белавусаў рабіў праходы ў мінных палях каля Франкфурта-на-Одэры, у размініраванні шашы ў напрамку горада Лебус. 25 красавіка ўзначальваў групу па будаўніцтве моста і сваёй самаадданай працай забяспечыў своечасовае праходжанне ваеннай тэхнікі.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1946 г. за мужнасць, адвагу і гераізм, праяўленыя ў баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, Андрэй Мінавіч Белавусаў быў узнагароджаны ордэнам Славы І-й ступені.

У жніўні 1945 г. быў дэмабілізаваны і вярнуўся ў родную вёску, да выхаду на заслужаны адпачынак працаваў жывёлаводам у калгасе “Новы шлях”.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г. на аснове даведкі, размешчанай на сайце інтэрнэт-праекта “Герои страны”.