Расійскі тэатральны рэжысёр Барыс Нічыпаравіч Дакутовіч нарадзіўся ў Маскве, у 1951 г. скончыў рэжысёрскі факультэт (курс Ю. Завадскага) Дзяржаўнага інстытута тэатральнага мастацтва (цяпер Расійскі ўніверсітэт тэатральнага мастацтва) і да 1958 г. выкладаў у ім. Ставіў спектаклі ў тэатрах Масквы, Тамбова, іншых гарадах СССР.

У 1958 г. лёс прывёў яго на Беларусь. У 1958–1960 гг. Барыс Дакутовіч займаў пасаду галоўнага рэжысёра Дзяржаўнага рускага драматычнага тэатра (цяпер Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя М. Горкага), у 1962–1963 гг. працаваў галоўным рэжысёрам Беларускага рэспубліканскага тэатра юнага гледача. Пастаноўкі Барыса Дакутовіча вызначаліся яркай тэатральнай формай, вобразна-асацыятыўнай сцэнічнай мовай, інтэлектуальнасцю, высокім прафесійным узроўнем, сучасным гучаннем.

У 1960 г. у Дзяржаўным рускім драматычным тэатры ім была пастаўлена псіхалагічная драма «Іркуцкая гісторыя» А. Арбузава. У спектаклі ўзнімаліся складаныя пытанні жыцця сучаснікаў, каштоўнасцей чалавека, яго адносін да працы, да кахання.

У канцы 1961 г. Барыс Нічыпаравіч узначаліў Тэатр юнага гледача. З дзейнасцю Дакутовіча звязаны плённы перыяд у творчасці ТЮГа: пастаўлены ім у 1962 г. спектакль «Клоп» У. Маякоўскага стаў падзеяй у тэатральным жыцці краіны. ТЮГ наогул стаў першаадкрывальнікам гэтай феерычнай камедыі і ўвогуле Маякоўскага-драматурга для Беларусі.

«Клоп» – твор жорсткай сатырычнай накіраванасці. Тэмпераментна і безапеляцыйна, як гэта мог толькі У. Маякоўскі, выкрываюцца ў ім агідныя рысы грамадства: ханжанства, крывадушнасць, падхалімства і зазнайства.

Артысты ТЮГа ўпершыню сутыкнуліся з такога роду драматургіяй. Новым было і пастановачнае рашэнне п’есы: цалкам адкрытая сцэна для прадстаўлення, умоўнае абазначэнне месца дзеяння. Спачатку трупа насцярожана ўспрыняла выбар «Клапа», з пачаткам рэпетыцый удзельнікі спектакля адчулі ўпэўненасць і поўнасцю захапіліся арыгінальнай трактоўкай твора. Своеасаблівую дапамогу і падтрымку ім аказала запрошаная ў якасці кансультанта сястра У. Маякоўскага. У пастаноўцы спектакля бліскуча праявілася выканальніцкая энергія трупы: усе задумы Барыса Дакутовіча былі пераканаўча ўвасоблены ў мастацкіх кампанентах. Спектакль яркай старонкай увайшоў у гісторыю ТЮГа.

Доўгія гады карыстаўся папулярнасцю спектакль тэатра «Казачны домік» (1960) па п’есе чэшскага пісьменніка М. Стэгліка. У даступнай для дзяцей форме абмяркоўваліся праблемы дружбы, таварыскасці, узаемадапамогі, сумленных адносін да працы. У спектаклі ўдала спалучалася работа рэжысёра, мастака В. Кляшчэўскага, кампазітара Я. Глебава і выканаўцаў. «Казачны домік» затрымаўся ў рэпертуары тэатра на некалькі дзесяцігоддзяў.

Не забываўся Барыс Дакутовіч і пра рэпертуар для падлеткаў і моладзі: былі пастаўлены спектаклі «Чырвоныя чарцяняты» П. Бляхіна, А.Палявога і А. Талбузіна (1961), «Старацелі» А. Пралоўскага (1962), «Бітва ў космасе» М. Гамолкі (1963), «Хлопчыкі з Гаваны» В. Чычкова (1963, пастаноўшчык Б. Дакутовіч, рэжысёр В. Пацехін).

Барыс Дакутовіч прытрымліваўся рэалістычных асноў творчасці тэатра, якія былі закладзены заснавальніцай ТЮГа Л. Мазалеўскай, дапаўняў іх новымі сродкамі сцэнічнай выразнасці, унёс у творчы працэс пэўныя змены: больш выразна і акрэслена пачала гучаць са сцэны героіка-рамантычная тэма. Спектакль «Чырвоныя чарцяняты», прысвечаны падзеям грамадзянскай вайны, вызначаўся імклівасцю дзеяння, напружанымі рытмамі, рухавасцю герояў. Гледачы з неаслабнай увагай сачылі за прыгодамі галоўных герояў: Мішкі, Дуняшы і Ю-Ю. Крытыка ў цэлым прыязна сустрэла спектакль ТЮГа ў новым для яго прыгодніцкім жанры.

У 1959–1963 гг. Б.Н. Дакутовіч выкладаў у Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце (цяпер Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў), з 1960 г. з’яўляўся мастацкім кіраўніком курса. У студэнцкім тэатры ён ажыццявіў пастаноўку спектакляў «Радыё – Кастрычнік» паводле У. Маякоўскага (1961), «Жаніцьба Бальзамінава» А. Астроўскага (з В. Галінай) і «Бяда ад пяшчотнага сэрца» У. Салагуба (са Стомам З., 1963).

У 1966–1968 гг. Барыс Дакутовіч займаў пасаду галоўнага рэжысёра Тамбоўскага драматычнага тэатра (цяпер Тамбоўскі дзяржаўны драматычны тэатр). За два тэатральныя сезоны тэатрам было падрыхтавана 17 прэм’ер, сярод якіх такія значныя спектаклі як «Шчыт і меч» паводле В. Кажэўнікава, «Мілы ілгун» Д. Кілці і інш. Спектаклі «Они сражались за Родину» М. Шолахава, «Васа Жалязнова» М. Горкага былі адзначаны дыпломамі Мінітэрства культуры РСФСР. Асабліва запомніўся гледачам спектакль «Расплата» паводле аднайменнага рамана тамбоўскага пісьменніка А. Стрыгіна аб падзеях грамадзянскай вайны на Тамбоўшчыне.

Барыс Дакутовіч з’яўляецца аўтарам кніг «Актер и роль: некоторые режиссерские уроки Ю.А. Завадского» (1983), «Загадки малой драматургии» (1989).

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.