Значнае месца ў стварэнні сучаснага архітэктурнага аблічча беларускай сталіцы займае творчая спадчына заслужанага архітэктара Беларусі Барыса Міхайлавіча Ларчанкі.

Будучы архітэктар нарадзіўся 18 красавіка 1941 г. у г. Мінску. Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1964) і ў гэтам жа годзе ўладкаваўся на працу раённым архітэктарам Гродзенскага райвыканкама. З 1965 г. Б. М. Ларчанка працаваў у інстытуце “Мінскпраект” – архітэктарам, кіраўніком майстэрні (1980), галоўным архітэктарам інстытута (1989).

Найбольш значнымі работамі Б. М. Ларчанкі ў Мінску з’яўляюцца комплекс будынкаў праектных інстытутаў па вул. Варвашэні (цяпер пр. Машэрава) – “Белдзіправадгаз” (1970), ”Сельгаспраект” з вылічальным цэнтрам (1975), праекты забудовы мікрараёнаў Харкаўская-5 (1976) і Масюкоўшчына (1978). У пачатку 1980-х гг. Барыс Міхайлавіч сумесна з Б. Э. Школьнiкавым удзельнічаў у распрацоўцы праекта станцыі метрапалітэна “Плошча Перамогі” і рэканструкцыі самой плошчы і падземнага ўзроўню (1984). У 1987 г. за гэту працу ён атрымаў прэмію Савета Міністраў СССР. У складзе калектыву аўтараў распрацоўваў таксама праект мінскага кінатэатра “Аўрора” (1987) у комплексе з гасцініцай, праект аэравакзальнага комплексу аэрапорта “Мінск-2” каля г. Смалявічы і інш.

З 1980 па 1985 гг. Б. М. Ларчанка займаў пасаду намесніка старшыні праўлення Саюза архітэктараў СССР. У 1984 г. яму было прысуджана ганаровае званне заслужанага архітэктара Беларусі. Неаднаразова ўдзельнічаў у міжнародных, усесаюзных і рэспубліканскіх архітэктурных конкурсах. Сярод яго ўзнагарод – 2-я прэмія на Усесаюзным конкурсе за будынак жалобных абрадаў, 2-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе за Палац піянераў у Мінску (1970) і 1-я прэмія за праект мінскага Дома архітэктараў (1973).

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.