Пётр Лук’янавіч Бабак нарадзіўся ў вёсцы Беразнякі Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці. У 1931 г. яго бацькі, Лук’ян Фёдаравіч і Марыя Фёдараўна Бабакі, трапілі пад раскулачванне і былі высланы ў Архангельскую вобласць. Пётр застаўся ў Беларусі, выхоўваўся ў сям’і сваёй старэйшай сястры Марыі, якая зменшыла яго ўзрост на два гады.

У 1944 г. П.Л. Бабак стаў чырвонаармейцам. Ваяваў на Украінскім фронце, прымаў удзел у Берлінскай і Пражскай наступальных аперацыях. Малодшы сяржант Бабак вызначыўся ў баях пад горадам Форст у красавіку 1945 г., за што быў узнагароджаны медалём “За баявыя заслугі”.

Пасля звальнення ў запас у 1951 г. скончыў курсы трактарыстаў пры Сенненскай машынна-трактарнай станцыі (МТС), працаваў па спецыяльнасці. Пасля заканчэння Мінскай тэхнічнай школы ў 1956 г. стаў машыністам экскаватара Лепельскай машынна-меліярацыйнай станцыі. З 1962 г. працаваў экскаватаршчыкам Сенненскага будаўніча-мантажнага ўпраўлення (цяпер камунальнае ўнітарнае прадпрыемства па будаўніцтве і эксплуатацыі меліярацыйных і водагаспадарчых сістэм “Віцебскмеліявадгас”).

Пётр Лук’янавіч адразу зарэкамендаваў сябе як перадавы механізатар-меліяратар. Ужо ў 1963 г. яго экіпаж на асушэнні забалочаных земляў выцягнуў на паверхню 80 тысяч кубаметраў грунту. Праз год экскаватаршчыкі Бабака давялі гадавую выпрацоўку грунту да 105–109 тысяч кубаметраў і падтрымлівалі гэты ўзровень доўгі час, датэрмінова выконваючы асабістыя абавязацельствы па выкананні пяцігадовых заданняў.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 8 красавіка 1971 г. Пятру Лук’янавічу Бабаку было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля “Серп і Молат”.

Пётр Лук’янавіч Бабак выбіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета Беларускай ССР (1963–1967), доўгі час з’яўляўся дэпутатам Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных. Акрамя выдатнай работы П.Л. Бабак праявіў сябе як таленавіты рацыяналізатар, актыўны грамадскі дзеяч і настаўнік працоўнай моладзі.

Пасля выхаду на заслужаны адпачынак прымаў актыўны ўдзел у дзейнасці раённай ветэранскай арганізацыі, наведваў установы адукацыі, дзе распавядаў аб сваёй працоўнай дзейнасці школьнікам і моладзі.

Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1971), Айчыннай вайны ІІ-й ступені (1985), Дружбы народаў (1981), медалямі. Меў ганаровае званне “Заслужаны будаўнік Беларускай ССР” (1962), ганаровы грамадзянін г. Сянно (1985). У 2021 г. імя Героя было прысвоена сярэдняй школе в. Студзёнка Сенненскага раёна.

Пераклад 2022 г. матэрыялаў Міжнароднага інтэрнэт-праекта “Герои страны”.