Васіль Фёдаравіч Кушнер нарадзіўся ў в. Малыя Жухавічы Мірскага раёна Баранавіцкай вобласці (цяпер Карэліцкі раён Гродзенскай вобласці). Пасля заканчэння сярэдняй школы некаторы час працаваў настаўнікам фізкультуры ў Аюцавіцкай васьмігадовай школе (Карэліцкі раён). У 1966 г. паступіў на гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. У гады вучобы пачаў актыўна займацца навуковай работай. Значны ўплыў на фарміраванне яго светапогляду аказалі ўніверсітэцкія выкладчыкі – прафесары Л. Абэцэдарскі, Л. Шнеерсон, М. Палетыка, І. Царук, Т. Прытыцкая. У 1972 г. у зборніку студэнцкіх работ “Проба сил в науке” быў апублікаваны першы навуковы артыкул В. Кушнера.

У 1971 г. ён закончыў універсітэт і быў прызваны на службу ў армію. Пасля звальнення ў запас (1973 г.) паступіў у аспірантуру Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя А. М. Горкага (МДПІ). У 1976 г. В. Кушнер быў асістэнтам кафедры гісторыі ў гэтым інстытуце. У лютым 1977 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму “Военно-патриотическое воспитание и подготовка трудящихся Белоруссии к защите Родины (1921–1925 гг.)”. З 1978 г. па 1980 г. працаваў старшым выкладчыкам гісторыі СССР і саветнікам дэкана інстытута імя Хасэ Марці (г. Камагуэй, Куба). У кастрычніку 1980 г. вярнуўся ў Мінск. Працаваў старшым выкладчыкам кафедры гісторыі КПСС МДПІ, потым (з лютага 1982 г.) – дацэнтам. Ён актыўна выступаў на шматлікіх рэспубліканскіх, усесаюзных і міжнародных навуковых канферэнцыях, удзельнічаў у рабоце Рэспубліканскай арганізацыі таварыства “Веды”, з’яўляўся старшынёй Савета маладых вучоных інстытута. У чэрвені 1988 г. В. Кушнер перайшоў на адміністрацыйную работу ў Міністэрства народнай адукацыі БССР, дзе працаваў да 1992 г. Спачатку начальнікам аддзела выкладання грамадскіх навук Галоўнага ўпраўлення вышэйшай адукацыі, потым – галоўным інспектарам Упраўлення вышэйшых навучальных устаноў і педагагічнай адукацыі.

Плённым перыядам яго дзейнасці сталі гады работы галоўным рэдактарам у “Беларускім гістарычным часопісе”, першы нумар якога выйшаў у студзені 1993 г. Як навуковец, выкладчык і спецыяліст з вопытам адміністрацыйнай работы, В. Кушнер стварыў такую структуру, якая вызначыла ўнікальнасць часопіса як камбінаванага выдання. Ён меў дзве выразна акрэсленыя часткі – навуковую і метадычную, трэцяя была прадстаўлена папулярнымі матэрыяламі. Паступова пашыралася і рубрыкацыя часопіса. Калі ў першым нумары былі толькі тры рубрыкі (“Гісторыя Беларусі”, “Усеагульная гісторыя” і “Методыка. Вопыт”), то ў наступных – іх колькасць значна павялічылася. З’явіліся такія рубрыкі як “Паліычная гісторыя”, “Ваенная гісторыя”, “Імёны вядомыя і невядомыя”, “Гісторыя дыпламатыі” інш. На старонках часопіса В. Кушнер выступаў з артыкуламі па актуальных праблемах метадалогіі гістарычнай навукі і развіцця гістарычнай адукацыі, звяртаўся да чытачоў з тлумачэннем рэдакцыйнай палітыкі і выказваў свае пажаданні аўтарам артыкулаў.

У канцы 1990-х гг. В. Кушнер прыняў актыўны ўдзел у праекце “Славутыя імёны Бацькаўшчыны” (Выпуск 1–2, 2000–2003), для якога напісаў біяграфіі М. К. Ельскага, А. В. Ельскага, Ф. І. Стравінскага. Ён з’яўляўся адным з навуковых кансультантаў, а таксама аўтарам артыкулаў у “Энцыклапедыі гісторыі Беларусі” у 6 т. (1994–2003) і “Беларускай энцыклапедыі” у 18 т. (1996–2004). У 2005 г. выйшлі з друку вучэбныя дапаможнікі “Гісторыя Беларусі : у кантэксце сусветных цывілізацый” і “Вялікая Айчынная вайна савецкага народа : у кантэксце Другой сусветнай вайны”, у падрыхтоўцы якіх прымаў удзел В. Кушнер.

Усяго вучонаму належыць больш за 200 публікацый на беларускай, польскай, іспанскай і іншых мовах. З’яўляючыся рэдактарам “Беларускага гістарычнага часопіса”, В. Кушнер па-ранейшаму працаваў выкладчыкам. З 1988 г. па 2003 г. ён быў дацэнтам кафедры гісторыі Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка, з 2003 г. па 2008 г. – дацэнт кафедры эканамічнай гісторыі Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта. Выкладчыцкая работа дазваляла вучонаму трымаць сувязь з універсітэцкай аўдыторыяй, адчуваць, якія матэрыялы патрэбны і неабходны для паляпшэння адукацыйнага працэсу.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2022 г.