Залескі Адам Іосіфавіч нарадзіўся ў в. Кімейка Сенненскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Сенненскі раён Віцебскай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1930–1931 гг. вучыўся на мінскіх педагагічных курсах. У 1931–1937 гг. працаваў настаўнікам у Лагойскім, Дзяржынскім і Хойніцкім раёнах. Работу сумяшчаў з вучобай на завочным аддзяленні Мінскага педагагічнага тэхнікума. З 1937 па 1940 г. працаваў намеснікам дырэктара Мінскага педагагічнага вучылішча. У гэты перыяд супрацоўнічаў з Інстытутам гісторыі Акадэміі навук БССР, займаўся перакладам польскіх гістарычных крыніц. У 1940 г. скончыў вячэрняе аддзяленне гістарычнага факультэта Мінскага педагагічнага інстытута (зараз Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя М. Танка) і паступіў у аспірантуру Інстытута гісторыі Акадэміі навук БССР. У час Вялікай Айчыннай вайны прайшоў шлях ад радавога да капітана – памочніка камандзіра асобнай агнямётнай часці. У 1945–1953 гг. – выкладчык, дэкан Курскага педагагічнага інстытута (цяпер Курскі дзяржаўны ўніверсітэт). У 1953 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Борьба колхозного крестьянства Курской области за сохранение и возрождение колхозов во время Великой Отечественной войны (1941–1943 гг.)», у 1963 г. – доктарскую дысертацыю на тэму «Советский патриотизм крестьянства в условиях немецко-фашистской оккупации Белоруссии (1941–1944 гг.)». 3 1953 г. быў загадчыкам сектара этнаграфіі, з 1955 г. – намеснікам па навуковай рабоце Інстытута гісторыі Акадэміі навук БССР. З 1957 па 1970 г. з’яўляўся намеснікам дырэктара Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору Акадэміі навук БССР. У 1964 г. атрымаў званне прафесара. У 1970–1981 гг. загадваў сектарам збору і публікацыі дакументаў і гістарычных мемуараў у Інстытуце гісторыі Акадэміі навук БССР. Працаваў старшынёй Мінскай абласной арганізацыі «Веды», з 1994 па 2002 г. узначальваў Беларускае рэспубліканскае аб’яднанне «Гістарычныя веды». У 2000 г. стаў акадэмікам Міжнароднай Славянскай Акадэміі.

Залескі А. І. – аўтар каля каля 300 навуковых прац па гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, нацыянальных адносін, барацьбе грамадзянскага насельніцтва супраць нямецкай акупацыі. Сярод іх – манаграфіі «Быт беларускіх сялян у партызанскім краі» (1960), «В партизанских краях и зонах» (1962), «В тылу врага» (1969), зборнік успамінаў «Партийное подполье в Белоруссии, 1941–1944: страницы воспоминаний» (1984, у суаўтарстве), «О национальных отношениях в Советской Белоруссии» (1992, у суаўтарстве), «И. В. Сталин и коварство его политических противников» (кн. 1–2, 1999–2002). Вучоны – адзін з аўтараў і рэдактараў выданняў «Гісторыя Беларускай ССР» (т. 4, 1975), «Нарысы ваеннай гісторыі Беларусі» (ч. 1–5, 1995), суаўтар выданняў «История Великой Отечественной войны Советского Союза» (у 6 т., 1960–1965) і «История Второй мировой войны, 1939–1945» (у 12 т., 1973–1982). Пад кіраўніцтвам А.І Залескага і пры яго ўдзеле былі сабраны і захаваны этнаграфічныя матэрыялы, якія маюць важнае значэнне для вывучэння ўмоў жыцця беларусаў на акупіраваных у час Вялікай Айчыннай вайны тэрыторыях, матэрыяльнай і духоўнай культуры, нацыянальных традыцый сельскага насельніцтва і інш.

Вучоны ўзнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі (двойчы), медалямі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2022 г.