Усё жыццё Тамара Іванаўна Нікалаева-Апіёк прысвяціла служэнню тэатру. Яна нарадзілася ў в. Ляды Чэрвенскага раёна Мінскай вобласці. Пасля заканчэння акцёрскага факультэта Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута працавала ў Гродзенскім абласным драматычным тэатры, дзе выконвала галоўныя ролі. Шэраг яскравых, непаўторных вобразаў класічнага і сучаснага рэпертуару падараваў ёй лёс: ззяла яркімі жыццёвымі фарбамі прынцэса Турандот (складаны вобраз класічнай драматургіі К. Гоцы); была палымянай Раксанай і рамантычна кахала Сірано дэ Бержэрака ў знакамітым творы Э. Растана; не іграла, а пакутавала на сцэне ў пошуках свайго ідэалу разам з Кацярынай у «Навальніцы» А. Астроўскага. Уражвалі гледачоў вобразы Алены Тальберг («Дні Турбіных» М. Булгакава), Катарыны («Анжэла» В. Гюго). Яе гераіні былі разумнымі і трапяткімі, гордымі і пяшчотнымі, пакорлівымі і незалежнымі. У 1972 г. Тамара Нікалаева-Апіёк атрымала ганаровае званне «Заслужаная артыстка БССР».

У 1975 г. лёс прывёў актрысу на купалаўскую сцэну, дзе яна сыграла больш за 40 роляў. Сярод іх вылучаюцца: Наталля Мікалаеўна і Тамара Паўлаўна («Пагарэльцы» і «Верачка» А. Макаёнка), Вера («Радавыя» А. Дударава), Каця («Эшалон» М. Рошчына), Шындзіна («Мы, што ніжэй падпісаліся» А. Гельмана), Сакратарка («Святая святых» І. Друцэ), Яна («Віват, імператар!» Э. Іанеска), Ала Кастрова («Курыца» М. Каляды), маці Гаральда («Гаральд і Мод» К. Хігінса, Ж.К. Кар'ера), генеральша Крахоткіна («Вечны Фама» У. Бутрамеева паводле Ф. Дастаеўскага) і інш. Створаныя актрысай вобразы вызначаюцца тонкім пранікненнем у псіхалогію характару, яркім тэмпераментам, жаночай пяшчотай і мужнасцю, спалучэннем глыбокіх пачуццяў з мяккім лірызмам.

Тамара Нікалаева-Апіёк знялася ў фільмах «Рагаты бастыён» (1964), «Дзяржаўная мяжа» (1982), «Апошні дзень матрыярхату» (1987), пэўны час працавала дыктарам на тэлебачанні.

Матэрыял падрыхтаваны Мінскай абласной бібліятэкай імя А.С. Пушкіна ў 2013 г.