Аркадзь Сцяпанавіч Крук, адзін з вядучых артапедаў-траўматолагаў Беларусі, нарадзіўся 16 лютага 1920 г. у в. Яснаўка Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. У 1936 г. скончыў сямігадовую школу і паступіў на вячэрняе аддзяленне рабфака Мінскага медыцынскага інстытута. Вучобу сумяшчаў з працай: спачатку рабочым на складзе хіміка-фармацэўтычнага завода ў Мінску (1936–1938), потым санітарам псіхіятрычнага аддзялення другой мінскай клінікі (1938–1940).
У 1940 г. прызваны ў Чырвоную Армію. Служыў у 45-ым танкавым палку 18-й мотастралковай дывізіі, якая размяшчалася ў Калузе. Там ён быў залічаны курсантам у палкавую школу. У час Вялікай Айчыннай вайны з’яўляўся механікам-вадзіцелем танка, старшынёй роты, камсоргам батальёна. У 1945–1946 гг. вучыўся ў дывізійнай партыйнай школе. У маі 1946 г. дэмабілізаваўся і аднавіўся ў Мінскім медыцынскім інстытуце, які скончыў у 1951 г. Потым працаваў малодшым навуковым супрацоўнікам Мінскага навукова-даследчага інстытута артапедыі і ўзнаўленчай хірургіі (1951–1952), начальнікам санітарнай часткі будаўніча-мантажнага ўпраўлення Міністэрства ўнутраных спраў СССР у Нагінску (1952–1953). З 1953 па 1958 г. – навуковы супрацоўнік Мінскага навукова-даследчага інстытута артапедыі і ўзнаўленчай хірургіі.
Першапачаткова навуковыя інтарэсы Аркадзя Сцяпанавіча былі звязаны з вывучэннем гнойнай касцявой раны, прычынамі абвастрэння паталагічнага працэсу ў ёй і астэаміэлітычных поласцях. У 1958 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Костные полости при хроническом остеомиелите и их лечение» і пачаў працаваць у Мінскім дзяржаўным медыцынскім інстытуце. Спачатку быў асістэнтам кафедры траўматалогіі і артапедыі, затым займаў пасаду дацэнта (1961–1966), прарэктара па вучэбнай рабоце (1961–1967), загадчыка кафедры траўматалогіі і артапедыі (1966–1987), прарэктара па навуковай рабоце (1967–1986). У інстытуце А.С. Крук заняўся вывучэннем праблемы прыроджанай і набытай паталогіі тазасцегнавога сустава. У 1967 г., пасля абароны доктарскай дысертацыі на тэму «Оперативное лечение варусной деформации шейки бедра», Аркадзю Сцяпанавічу прысуджана вучоная ступень доктара медыцынскіх навук, а ў 1968 г. – вучонае званне прафесара. З 1987 г. займаў пасаду прафесара кафедры траўматалогіі і артапедыі з курсам ваенна-палявой хірургіі Мінскага медыцынскага інстытута. Вучоны лічыцца пачынальнікам новага кірунку ў артапедыі – распрацоўкі сістэмы пазасустаўных рэканструктыўна-аднаўленчых аперацый пры лячэнні дэгенератыўна-дыстрафічных захворванняў.
Ён з’яўляецца аўтарам больш за 200 навуковых прац. Сярод іх – манаграфіі «Клиника, диагностика и лечение костных опухолей» (у суаўтарстве, 1961), «Хирургическое лечение поздней стадии хронического остеомиелита» (у суаўтарстве, 1965), «Варусная деформация шейки бедренной кости», (1970), «Остеотомия таза при лечении врожденного вывиха бедра» (у суаўтарстве, 1977), «Хирургическое лечение заболеваний тазобедренного сустава» (у суаўтарстве, 1993) і інш.
Пад кіраўніцтвам А.С. Крука падрыхтавана і абаронена 4 доктарскія і 20 кандыдацкіх дысертацый.
Аркадзь Сцяпанавіч праявіў сябе як і актыўны грамадскі дзеяч, здольны арганізатар: быў старшынёй Беларускага навуковага таварыства траўматолагаў-артапедаў (1965–1991), членам каардынацыйнага савета Акадэміі навук БССР, праўлення Усесаюзнага навуковага таварыства траўматалогаў-артапедаў, экспертнага савета па хірургіі Вышэйшай атэстацыйнай камісіі БССР (1978–1988). Прымаў удзел у працы рэдакцыйнага савета часопіса «Ортопедия, травматология и протезирование».
За дасягненні ў навуковай і практычнай дзейнасці А.С. Крук узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, медалём «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941–1945 гг.», Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР (1951, 1970), Ганаровымі граматамі Савета Міністраў БССР (1996, 2000), Ганаровай граматай Аб’яднання рацыяналізатараў і вынаходнікаў, 11-цю юбілейнымі медалямі. У 1980 г. стаў заслужаным дзеячам навукі БССР.
Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.