Адным з нястомных працаўнікоў на ніве беларускага Адраджэння першай паловы ХХ ст. быў Станіслаў Лявонавіч Станкевіч. Нарадзіўся ён у в. Арляняты Ашмянскага павета Віленскай губерні (цяпер Смаргонскі раён Гродзенскай вобласці) у сям’і малазямельнага селяніна. З-за хваробы і заўчаснай смерці маці Станіслаў – самы старэйшы з дзяцей – з ранняга ўзросту займаўся хатнімі справамі, даглядаў малодшых братоў і сястру, быў парабкам і пастухом. Каля 1903 г. у пошуках лепшай долі перабраўся ў Санкт-Пецярбург. Працаваў пасыльным, экспедытарам, аптэкарам, займаўся самаадукацыяй, вечарамі наведваў курсы таваразнаўства. У гэты час С. Л. Станкевіч далучыўся да беларускага жыцця паўночнай сталіцы: удзельнічаў у арганізацыі і правядзенні вечарын, тэатральных пастановак, пазнаёміўся з Б. Эпімах-Шыпілам, Я. Купалам і інш.

У 1919 г. С. Л. Станкевіч вярнуўся на радзіму. Праз год перабраўся ў Вільню, дзе працаваў у кнігарні Беларускага выдавецкага таварыства. Ён авалодаў кніжнай справай, стаў сапраўдным бібліяфілам, энцыклапедыстам у галіне беларусазнаўства. У 1926 г. адкрыў уласную кнігарню, якая ператварылася ў цэнтр беларускай культуры, дзе прапанаваліся амаль усе беларускія выданні таго часу. У 1937 г. каталог кнігарні налічваў больш за 300 найменняў. У Вільні С. Л. Станкевіч займаўся таксама і выдавецкай дзейнасцю. З 1926 г. і да пачатку Другой сусветнай вайны разам з З. Верас выпускаў беларускія адрыўныя календары, перавыдаў паэму «Тарас на Парнасе», надрукаваў кніжкі «Беларускі спеўнік» і «Флірт для ўсіх».

Літаратурнай творчасцю С. Л. Станкевіч пачаў займацца яшчэ ў пецярбургскі перыяд. Першыя вершы апублікаваў у газетах «Крыніца», «Сялянская ніва», часопісах «Досвіткі», «Заранка» і інш. У 1926 г. выйшаў зборнік гумарыстычных твораў «Смех – не грэх», які атрымаў добрыя рэцэнзіі, у 1928 г. – кніга «З майго ваконца», у якой аўтар адлюстраваў сваю любоў да роднай зямлі і веру ў будучыню Беларусі. Наступны твор – паэма «Лявонава доля» – была падрыхтавана да друку, аднак канфіскавана ў 1945 г. (рукапіс не збярогся).

У час Другой сусветнай вайны кнігарня С. Л. Станкевіча згарэла. Агонь знішчыў шмат каштоўных выданняў. Пасля прыходу савецкай улады паэт быў арыштаваны і асуджаны на 10 гадоў высылкі ў Пермскую вобласць (Расія). Усе яго кнігі і часопісы былі канфіскаваны. У 1954 г. вярнуўся ў Вільнюс, рэабілітаваны ў 1957 г.

Памёр С. Л. Станкевіч 3 лютага 1964 г.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2016 г.