Гідралагічны заказнік рэспубліканскага значэння "Міранка" знаходзіцца ў Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці. Створаны пастановай Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 25.09.1996 г. № 623 з мэтай стабілізацыі гідралагічнага рэжыму рэк Нёман і Уша. Агульная плошча тэрыторыі складае 3548,74 га.

Заказнік уяўляе сабой каштоўны леса-балотны масіў з балотамі пераважна пераходнага тыпу. Асноўным прыродным аб'ектам з'яўляецца тарфяное радовішча Воўчае балота, якому адводзіцца важная роля ў стабілізацыі гідралагічнага рэжыму на ўсёй прылеглай тэрыторыі. Рэльеф "Міранкі" спадзісты, на краявых участках сярэднеўзвышаны, месцамі перасечаны рэкамі, лагчынамі, ярамі. Флора тыповая для дадзенага рэгіёна. У структуры расліннасці пераважаюць лясныя, балотныя і леса-балотныя комплексы. Лясы займаюць каля 80 % усёй плошчы, большую частку з якіх складаюць сасновыя бары. На супясчаных і пясчаных глебах дамінуюць хвойнікі імшыстыя, а на паніжаных месцах чарнічныя. На больш урадлівых супясчаных і сугліністых глебах растуць ельнікі і бярэзнікі, на тарфяна-балотных – чорнаалешнікі. Радзей сустракаюцца ўчасткі дуба і клёна. Частку заказніка ў пойме р. Нёман займаюць дробназлакавыя лугі і гіпнава-разнатраўна-злакава-асаковыя адкрытыя балоты, на якія прыходзіцца каля 14 % агульнай плошчы. Нямала ў заказніку і рознай травяністай расліннасці, што прадстаўлена 553 відамі. Купальнік горны, кураслеп лясны, лінея паўночная, сон лугавы, валжанка двухдомная, шалфей лугавы занесены ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь.

Фаўна заказніка налічвае 115 відаў наземных пазваночных жывёлін, у тым ліку 5 відаў рэдкіх паўзуноў, 8 відаў земнаводных, 72 віды птушак, 30 відаў млекакормячых. Тут сустракаюцца лось, алень, казуля, дзік, заяц русак і бяляк, куніца, ліс, андатра, норка, выдра і інш. Міранку насяляе 8 відаў рэдкіх птушак, якія знаходзяцца пад пагрозай знікнення і ўключаны ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь, – чайка малая, пустальга звычайная, бусел чорны, сіпуха, арлан-белахвост, драч, журавель шэры.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2017 г.