Анатоль Віктаравіч Аніхімоўскі нарадзіўся на Магілёўшчыне. Дзяцінства прыпала на гады вайны, у гэты час сям'я знаходзілася ў г. Горкі Магілёўскай вобласці. Пасля вайны Аніхімоўскія пражывалі ў Быхаве, дзе бацька юнака працаваў дырэктарам лясгаса.
У 1949 г. Анатоль Аніхімоўскі скончыў Магілёўскае чыгуначнае вучылішча. Да 1952 г. працаваў у паравозным дэпо г. Жлобіна на пасадзе памочніка машыніста. Пасля быў прызваны на вайсковую службу у г. Бабруйск Магілёўскай вобласці. Армія многае змяніла ў жыцці юнака, спорт загартаваў яго характар і волю. Пасля дэмабілізацыі ён паступіў ў Гомельскі тэхнікум фізічнай культуры, дзе захапіўся сучасным пяцібор'ем (фехтаванне, стральба, плаванне, лёгкая атлетыка, конны спорт). У той час беларускае сучаснае пяцібор'е толькі пачынала сваё развіццё на базе Узброеных Сіл. У 1954 г. упершыню праводзілася Х летняя спартакіяда Беларускай ваеннай акругі па скарочанай праграме сучаснага пяцібор'я (без коннага спорту) у Мінску. На гэтых спаборніцтвах Анатоль Аніхімоўскі стаў чэмпіёнам Беларускай ваеннай акругі, а ў 1955 г. на ХІ летняй спартакіядзе – чэмпіёнам Узброеных Сіл Беларусі. Гэтыя спаборніцтвы паклалі пачатак далейшаму развіццю пяцібор'я ў Беларусі. Рэспубліканскі камітэт фізкультуры і спорту прыняў рашэнне накіраваць Анатоля Віктаравіча на стажыроўку ў г. Ерэван (Арменія), пасля ў Маскву (Расія) у ЦСКА Узброеных Сіл для развіцця паўнавартаснага сучаснага пяцібор'я ў Беларусі.
На першынстве Беларусі па сучасным пяцібор'і ў 1956 г. Анатоль Віктаравіч стаў чэмпіёнам Беларусі і майстрам спорту СССР. Як найлепшы пяціборац прадстаўляў рэспубліку на першай спартакіядзе народаў СССР, але атрымаў траўму, што прывяло да спынення ўдзелу ў спаборніцтвах. Праз некаторы час А.В. Аніхімоўскі перайшоў на трэнерскую працу.
З 1956 па 1966 г. Анатоль Віктаравіч працаваў старшым трэнерам па сучасным пяцібор'і ў дзіцяча-юнацкай спартыўнай школе (ДЮСШ) г. Гомеля. Увесь свой прафесіяналізм і энергію ён аддаваў сваім вучням, падрыхтаваў пяць майстроў спорту і аднаго чэмпіёна СССР сярод юнакоў – спартсмена-фехтавальшчыка В. Лісоўскага. Адначасова вучыўся ў Беларускім дзяржаўным ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга інстытуце фізічнай культуры (цяпер – Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт фізічнай культуры). У 1967 г. А.В. Аніхімоўскі ўзначаліў Гомельскую ДЮСШ № 3, працаваў на пасадзе старшыні райкама прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі Чыгуначнага раёна г. Гомеля. Амаль 60 гадоў А.В. Аніхімоўскі аддана і плённа служыў справе выхавання моладзі. Пад яго непасрэдным кіраўніцтвам падрыхтаваны спартсмены, якія сталі чэмпіёнамі Рэспублікі Беларусь, прызёрамі СССР, Еўропы, Кубка свету па плаванні і водным пола. Упершыню ў гісторыі Беларусі выпускніца школы Алена Рудкоўская атрымала залаты медаль ХХV летніх Алімпійскіх гульняў у Барселоне (1992) на спаборніцтвах па плаванні брасам на дыстанцыі 100 м. Дзякуючы Аніхімоўскаму конны спорт як від пяцібор’я атрымаў сваё развіццё на базе коннага завода № 59 г. Гомеля.
На працягу ўсёй спартыўнай дзейнасці А.В. Аніхімоўскі атрымаў званне «Заслужаны трэнер БССР» (1991), медаль за выдатныя заслугі нацыянальнага Алімпійскага камітэта Рэспублікі Беларусь (2008), быў адзначаны шматлікімі Ганаровымі граматамі. Анатоль Віктаравіч карыстаецца заслужаным аўтарытэтам і з 2004 г. з'яўляецца старшынёй Грамадскага а'бяднання «Ветэраны фізічнай культуры і спорту» (ВФКіС) па Гомельскай вобласці.
Матэрыял падрыхтаваны паводле інфармацыі, прадастаўленай Гомельскім аддзяленнем ГА “ВФКіС” у 2012 г.
