Фёдар Паўлавіч Алексяевіч нарадзіўся ў пасёлку Азёрны Жыткавіцкага раёна Гомельскай вобласці. У раннім узросце застаўся без маці, бацька хлопчыка загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны. Пасля вызвалення Беларусі Фёдар выхоўваўся ў Жыткавіцкім дзіцячым доме, у 1948 г. паступіў у Мазырскае спецыяльнае рамеснае вучылішча № 28 (цяпер Мазырскае дзяржаўнае прафесійна-тэхнічнае вучылішча № 68 будаўнікоў), дзе атрымаў спецыяльнасць сталяра-чырванадрэўшчыка. Пасля атрымання дыплома быў накіраваны на Барысаўскую фабрыку піяніна, потым працаваў сталяром у мэблевай арцелі «Радзіма» ў Мінску.

У 1956 г. пасля заканчэння тэрміновай службы ў Савецкай Арміі стаў шліфоўшчыкам на 11-ым Дзяржаўным падшыпнікавым заводзе ў Мінску. Адным з першых уключыўся ў спаборніцтва за прысваенне звання ўдарніка камуністычнай працы. Дасканала вывучыў шліфавальны станок, стаў сам яго абслугоўваць і наладжваць. Дзякуючы намаганням Ф.П. Алексяевіча на прадпрыемстве на 20-25% вырасла прадукцыйнасць працы, а фінансавы прыбытак за год склаў каля 500 000 рублёў.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 28 мая 1960 г. за выдатныя вытворчыя поспехі і праяўленую ініцыятыву ў арганізацыі спаборніцтва за званне брыгад і ўдарнікаў камуністычнай працы Фёдару Паўлавічу Алексяевічу было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп і Молат».

У 1961 г. Ф.П. Алексяевіч без адрыву ад вытворчасці скончыў школу рабочай моладзі. Пазней перайшоў на працу інжынерам па арганізацыі сацыялістычнага спаборніцтва аддзела працы і заработнай платы. У 1970 г. скончыў завочнае аддзяленне Беларускага інстытута народнай гаспадаркі імя В.У. Куйбышава (цяпер Беларускі дзяржаўны эканамічны ўніверсітэт).

У 1971 г. Фёдар Паўлавіч стаў намеснікам старшыні заводскага камітэта прафсаюза. Працаваў на прадпрыемстве да 1996 г. Узнагароджаны ордэнам Леніна, медалямі.

Пераклад 2021 г. матэрыялаў інтэрнэт-праекта «Герои страны».