Кароткая даведка:
вучоны-матэматык, адзін з заснавальнікаў беларускай матэматычнай школы, акадэмік НАН Беларусі, заслужаны дзеяч навукі Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1951), Герой Сацыялістычнай Працы (1969), кавалер ордэнаў Леніна, "Знак Пашаны", удзельнік Вялікай Айчыннай вайны
Імёны на іншых мовах:
Еругин Николай Павлович (руская);
3564 сімвалы
Даведка
Адметная роля ў стварэнні беларускай матэматычнай школы належыць выдатнаму матэматыку, доктару фізіка-матэматычных навук, прафесару, заслужанаму дзеячу навукі Беларусі Мікалаю Паўлавічу Яругіну.
Нарадзіўся Мікалай Паўлавіч 14 мая 1907 г. у станіцы Вялікакняжацкай Растоўскай губерні (сёння г. Пралетарск Растоўскай вобласці, Расія) у сялянскай сям'і. У 1932 г. скончыў фізіка-матэматычны факультэт Ленінградскага ўніверсітэта, у 1934 г. – аспірантуру. Працаваў асістэнтам кафедры матэматычнага аналізу, з 1937 г. – дацэнтам кафедры дыферэнцыяльных ураўненняў.
Вялікая Айчынная вайна перапыніла навуковую і педагагічную дзейнасць маладога вучонага. З верасня 1941 г. па люты 1942 г. Мікалай Яругін ваяваў на Ленінградскім фронце, камандаваў узводам процітанкавай артылерыі 125-й стралковай дывізіі. Падчас гераічнай абароны Ленінграда М. П. Яругін быў цяжка паранены і дэмабілізаваны. Пазней ён падрабязна апісаў гэтыя трагічныя падзеі ў кнізе ўспамінаў «О тех, кто выстоял» (1961).
Яшчэ ў шпіталі Мікалай Паўлавіч вярнуўся да навуковай працы і ў 1943 г. абараніў доктарскую дысертацыю. У 1945 г. яму было прысвоена навуковае званне прафесара. З 1949 па 1951 г. ён з’яўляўся дэканам матэматычнага факультэта Ленінградскага ўніверсітэта, у 1952–1956 гг. – дырэктарам Ленінградскага аддзялення Матэматычнага інстытута АН СССР. У 1956 г. Мікалай Паўлавіч быў абраны акадэмікам АН БССР. З гэтага часу пачаўся новы этап яго навуковай дзейнасці. М. П. Яругін быў прызначаны кіраўніком лабараторыі дыферэнцыяльных ураўненняў Інстытута фізікі і матэматыкі АН БССР (1956–1959), загадваў кафедрай дыферэнцыяльных ураўненняў Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя В. І. Леніна (1956–1972). Пасля 1957 г. у Беларусі пад непасрэдным кіраўніцтвам Мікалая Паўлавіча было абаронена некалькі дзесяткаў кандыдацкіх і 9 доктарскіх дысертацый. Гэта дало магчымасць стварыць у Мінску Інстытут матэматыкі АН БССР, дырэктарам якога ў 1959–1977 гг. быў М. П. Яругін. У 1965 г. пачаў выдавацца Усесаюзны часопіс «Дифференциальные уравнения», галоўным рэдактарам выдання стаў Мікалай Паўлавіч. У 1977–1982 гг. вучоны быў абраны членам Прэзідыума АН БССР. У 1982–1986 гг. загадваў лабараторыяй аналітычнай тэорыі дыферэнцыяльных ураўненняў Інстытута матэматыкі АН БССР. Там жа ў 1986–1990 гг. працаваў старэйшым навуковым супрацоўнікам-кансультантам лабараторыі тэорыі ўстойлівасці.
Навуковыя інтарэсы М. П. Яругіна вельмі шырокія. Мікалай Паўлавіч з’яўляецца аўтарам больш 80 навуковых прац па аналітычнай тэорыі лінейных і нелінейных дыферэнцыяльных ураўненняў, тэорыі ўстойлівасці руху, якаснай і агульнай тэорыі дыферэнцыяльных ураўненняў, гісторыі матэматыкі і механікі. Ён рашыў праблему Пуанкарэ і асобныя выпадкі праблемы Рымана. Яго асноўныя працы: «Неявные функции» (Ленінград, 1956), «Линейные системы обыкновенных дифференциальных уравнений с периодическими и квазипериодическими коэффициентами» (Мінск, 1963), «Книга для чтения по общему курсу дифференциальных уравнений» (Мінск, 1979), «Проблема Римана» (Мінск, 1982).
Вялікія заслугі Мікалая Паўлавіча Яругіна былі высока ацэнены дзяржавай. У 1951 г. матэматыку была прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР. У 1967 г. ён быў удастоены звання заслужанага дзеяча навукі БССР, у 1969 г. –звання Героя Сацыялістычнай Працы. Мікалай Паўлавіч узнагароджаны ордэнамі Леніна, Кастрычніцкай рэвалюцыі, Працоўнага Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 2-й ступені, «Знак Пашаны», медалямі. Сёння ідэі М. П. Яругіна шырока развіваюцца яго вучнямі і паслядоўнікамі.
