Слінчанка Уладзімір Пятровіч

Дата нараджэння: 10.10.1922

Дата смерці: 18.11.2010

Кароткая даведка: скульптар, аўтар твораў у манументальнай і станковай скульптуры, педагог, заслужаны дзеяч культуры Беларусі, узнагароджаны знакам Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь "За ўклад у развіццё культуры Беларусі" (2008)

Імёны на іншых мовах: Slinchanka Uladzimir Pyatrovich (не вызначана); Slintchanka Uladzimir Pyatrovitch (не вызначана); Слинченко Владимир Петрович (руская);

Нарадзіўся У. П. Слінчанка ў в. Будаква Лохвіцкага раёна Палтаўскай вобласці (Украіна), аднак сваё творчае жыццё цалкам прысвяціў Беларусі. 24 чэрвеня 1941 г. дабравольцам уступіў у строй абаронцаў Айчыны. Пасля вайны служыў на Далёкім Усходзе, у Эстоніі. У Мінск вярнуўся ў пачатку 1950-х гг. Скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1965). Яго настаўнікамі былі знакамітыя мэтры А. Глебаў і А. Бембель. З 1968 па 1994 гг. У. Слінчанка працаваў выкладчыкам у гэтым жа інстытуце (з 1985 г. – дацэнт). З 1963 г. удзельнічаў у арганізацыі і правядзенні мастацкіх выставак.

Галоўнае месца ў творчасці мастака займае тэма Вялікай Айчыннай вайны. Уладзімір Пятровіч працаваў у станковай і манументальнай скульптуры. Ім былі створаны помнікі і мемарыяльныя знакі воінам Савецкай Арміі і беларускім партызанам, якія загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны, у вёсках Блужа Пухавіцкага раёна (1968), Рачэнь Любанскага раёна (1969), Белічы Слуцкага і Зарэчча Лагойскага раёнаў Мінскай вобласці (1974); мемарыяльны комплекс “Бабруйскі кацёл” у Бабруйску (1968, у суаўтарстве з П. Цомпелем і М. Бакуменкам); станковыя кампазіцыі “Настаўнік” (1963), “Заслонаўцы” (1965), “Партызанка” (1966), “Партызаны” (1968); партрэты ветэранаў вайны В. М. Гінтаўта, К. І. Дз’яковіча, М. І. Кімбара, Р. Я. Марука, М. М. Рабцава (1970–1980-я гг.), партызанскай разведчыцы Т. Галабурды (1982) і інш. У. Слінчанка – аўтар надмагілляў народнага артыста СССР Б. Платонава (1970) і першай беларускай жанчыны-трактарысткі С. П. Рачок (1971) на Усходніх могілках у Мінску, бюстаў Ф. Э. Дзяржынскага ў будынку Міністэрства ўнутраных спраў у Мінску (1984) і К. Маркса ў Віцебску (1985), мемарыяльнай дошкі мастаку М. Сеўруку ў г. Нясвіж (1989), партрэтаў скульптараў З. Азгура, А. Анікейчыка, А. Бембеля, А. Глебава, С. Селіханава (1995–1997), кампазіцый “Праметэй” (1998), “У ХХІ стагоддзе” (2000). У 2008 г. скульптар узнагароджаны знакам Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь “За ўклад у развіццё культуры Беларусі”.

Творы У. П. Слінчанкі знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, фондах Беларускага саюза мастакоў, Барысаўскім краязнаўчым музеі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2012 г.