Заснавальнікам школы скульптуры ў Беларусі з’яўляецца Міхаіл Аркадзевіч Керзін. Тонкі, удумлівы, уважлівы псіхолаг у творчасці, ён перанёс гэтыя якасці на сваіх вучняў і стаў для іх не толькі настаўнікам, але і блізкім сябрам.

Міхаіл Керзін нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу. З дзяцінства ён пранікся атмасферай мастацтва: рана пачаў браць урокі малявання і жывапісу ў архітэктара І. Бандарэнкі, займаўся скульптурай у С. Мамантава, потым вучыўся ў студыі В. Мяшкова ў Маскве, Вышэйшым мастацкім вучылішчы пры Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу і ў Акадэміі мастацтваў (скончыў у 1912 г.). Дыпломная работа “Вакханалія” прынесла поспех, званне мастака-скульптара і права на паездку за мяжу для далейшага ўдасканальвання. Міхаіл Керзін наведаў Францыю, Германію, Англію і іншыя краіны Еўропы, дзе не толькі абучаўся, але і ўдзельнічаў у выстаўках.

У Расіі таксама экспанаваліся творы маладога скульптара. Некаторыя з іх былі адзначаны прэміямі на конкурсах імя А. Куінджы і Таварыства заахвочвання мастацтваў. У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь захоўваецца барэльеф “Пладаводства” (“Памона, якая прышчэплівае яблыню”), выкананы М. Керзіным у 1913–1914 гг. У 1917 г. з’явіўся скульптурны партрэт знакамітага спевака Л. Собінава (захоўваецца ў Траццякоўскай галерэі). Міхаіл Керзін звяртаўся да розных відаў і жанраў мастацтва. У 1918 г. ён удзельнічаў у святочным афармленні Петраграда – выканаў пано “Праметэй”.

У гэтым жа годзе скульптар прыехаў у Беларусь. Сваю педагагічную дзейнасць ён пачаў у Веліжы (цяпер горад у Смаленскай вобласці ў Расіі), дзе была адкрыта народная мастацкая школа. З 1923 г. выкладаў у Віцебскім мастацкім тэхнікуме, стаў дырэктарам, змяніўшы на гэтай пасадзе М. Шагала. Скульптурнае аддзяленне тэхнікума стала цалкам дзецішчам М. Керзіна, калыскай нацыянальнай беларускай школы скульптуры. Тут на поўную моц раскрыўся яго педагагічны талент. Сярод вучняў Міхаіла Аркадзевіча былі З. Азгур, А. Бембель, А. Глебаў і інш. Пасля закрыцця тэхнікума ў 1932 г. М. Керзін жыў і працаваў у Мінску. На працягу трох гадоў (да 1935) узначальваў групу маладых скульптараў, якая выконвала дзяржаўны заказ – афармленне Дома ўрада (быў пабудаваны па праекце І. Лангбарда). Сярод прац М. Керзіна 1930-х гг. – мадэль фантана “Тавараабарот паміж горадам і вёскай” для галоўнага мінскага рынку, скульптурная група “Шчаслівае юнацтва” і інш. У 1939 г. ён атрымаў ганаровае званне “Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР”.

У гады Вялікай Айчыннай вайны М. Керзін застаўся ў Мінску. Дапамагаў падпольшчыкам (быў сувязным), яго майстэрня ператварылася ў явачную кватэру. Пасля вызвалення Мінска пачаў працу над скульптурнай кампазіцыяй “Вечная памяць героям, якія загінулі ў барацьбе за Радзіму” (закончана ў 1947 г.).

У 1949 г. М. Керзін пераехаў у Ленінград, куды быў запрошаны на педагагічную працу. Выкладаў у Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна (так стала называцца Пецярбургская акадэмія мастацтваў, якую ён сам скончыў). Сярод вучняў былі беларускія скульптары Г. Мурамцаў, І. Глебаў, М. Кандрацьеў. У 1950 г. М. Керзін стаў прафесарам. Усё далейшае жыццё майстра было звязана з горадам на Няве і інстытутам. Міхаіла Керзіна называлі інтэрнацыянальным педагогам. Яго школу прайшлі рускія, беларускія, украінскія, казахскія, мангольскія, кітайскія скульптары. За плённую педагагічную дзейнасць М. Керзін быў узнагароджаны ордэнам Дружбы народаў.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2012 г.