“Скульптура для мяне – ёсць адчуванне жыцця і адчуванне духоўнага пачатку ў ім” – крэда вядомага беларускага скульптара Генадзя Мурамцава.

Нарадзіўся Генадзь Мурамцаў у Ленінградзе (цяпер Санкт-Пецярбург) у сям’і выдатнага опернага спевака Ільі Мурамцава. У 1933 г. сям’я пераехала ў Мінск. Васьмігадовым хлапчуком Генадзь прыйшоў у мастацкую студыю Сяргея Пятровіча Каткова, якая дзейнічала ў Мінскім Палацы піянераў і школьнікаў імя М.Ф. Гікала. У гады Вялікай Айчыннай вайны разам з бацькамі жыў у Маскве, Куйбышаве, Горкім, Каўрове. Пасля вяртання ў Мінск у жніўні 1944 г. займаўся ў студыі Дома Чырвонай Арміі, у Доме народнай творчасці ў Мікалая Лукіча Тарасікава.

У 1947 г. Генадзь Мурамцаў быў залічаны на першы курс Мінскага мастацкага вучылішча, з 1948 г. займаўся на скульптурным аддзяленні у В. Козак і А. Бембеля. У 1952–1958 гг. вучыўся ў Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І.Я. Рэпіна ў Ленінградзе, у М. Керзіна. З 1958 г. Генадзь Ільіч працуе выкладчыкам у Мінскім мастацкім вучылішчы, з 1961 г. – у Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце (цяпер Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў). Некалькі пакаленняў беларускіх скульптараў вучыліся ў Мурамцава: сярод яго дыпломнікаў вельмі розныя па характары і мастацкай стылістыцы аўтары: Аляксандр Каструкоў, Яўген Колчаў, Аляксандр Мірончык, Уладзімір Панцялееў, Юрый Платонаў, Уладзімір Слабодчыкаў, Леанід Тарабука, Аляксандр Чыгрын, Міхаіл Яршоў, Юрый Палякоў, Леанід Давідзенка, Міхаіл Шкробат і інш.

Талент Г. Мурамцава ў поўнай ступені праявіўся ў станковай скульптуры. Любімым жанрам майстра стаў скульптурны партрэт. Сярод станковых работ: кампазіцыі “Вясна” (1959), “Рамонак” (1962), “Квітней, Беларусь” (1972) і інш.; партрэты М. Багдановіча (1957), І. Лучанка (1970), М. Чуркіна (1970), М. Керзіна (1973), В. Быкава (1975), І. Мележа (1977), А. Куляшова (1980), З. Азгура (1981), А. Паслядовіч (1985), В. Бялыніцкага-Бірулі (1986), А. Кроля (1990), Я. Чамадурава (1995), В. Шаранговіча (2000) і інш.

Генадзь Мурамцаў – аўтар помнікаў К. Заслонаву ў Оршы (1965), падпольшчыкам Асінторфа (1966, абодва з В. Занковічам і Л. Левіным, прэмія Ленінскага камсамола Беларусі, 1967), Маршалу Савецкага Саюза В.Д. Сакалоўскаму ў Гродне (1973), вызваліцелям Полацка (1981, абодва з В. Аладавым), вызваліцелям Віцебска (1984, з А. Заспіцкім, М. Рыжанковым, А. Тарасянам), Я. Купалу ў філіяле “Акопы” Лагойскага раёна Мінскай вобласці (1991, з А. Заспіцкім) і інш. Скульптар Генадзь Мурамцаў і архітэктар Юрый Казакоў – аўтары мемарыяльных дошак М. Багдановічу ў Ялце і Яраслаўлі, А. Бембелю, М. Чуркіну, І. Мележу, С. Станюце ў Мінску.

З 1958 г. Генадзь Мурамцаў удзельнічае ў рэспубліканскіх, усесаюзных і замежных выстаўках, з 1961 г з’яўляецца членам Беларускага саюза мастакоў, у 1975 г. узнагароджаны Ганаровай граматай Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР. Шэраг работ майстра упрыгожваюць залы Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь, Музея сучаснага выяўленчага мастацтва ў Мінску, знаходзяцца ў фондах Беларускага саюза мастакоў.

З нагоды 80-годдзя з дня нараджэння скульптара ў лістападзе 2011 г. у Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь адбыліся юбілейная выстаўка, на якой было прадстаўлена каля 30 твораў з фондаў музея, і творчы вечар Г.І. Мурамцава.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.