Мастацтву Зіновія Бабія апладзіравалі аматары спеваў многіх гарадоў Беларусі. Голас артыста гучаў у оперных тэатрах і канцэртных залах Балгарыі, Румыніі, Чэхаславакіі, Польшчы, Югаславіі, Аўстрыі, Фінляндыі, Францыі, Канады. На жаль, нядоўгае жыццё было наканавана гэтаму таленавітаму чалавеку, якому сама прырода падаравала ключ ад дзвярэй да музычных вяршынь.

Нарадзіўся З. Бабій у в. Падсадкі Львоўскай вобласці. Лёс шчыра адарыў сям'ю будучага знакамітага тэнара пеўчым талентам: нядрэнным голасам валодаў бацька, прафесійным спеваком стаў малодшы брат Уладзімір, музычныя сцяжыны выбраў у далейшым і сын Зіновія – Ігар. Менавіта бацька Іосіф Гаўрылавіч, бухгалтар па прафесіі, паўплываў на фарміраванне ў хлопчыка музычнага густу – падарыў сыну пласцінку з запісам арыі дэ Грые ў выкананні Каруза, якая і стала любімай. Прафесійнае станаўленне будучага спевака пачалося ў Львоўскім музычным вучылішчы. Потым вучыўся ў Кіеўскай (1957–1959) і Беларускай кансерваторыях (1981). Творчую дзейнасць Зіновій Іосіфавіч пачаў у ансамблі песні і танца Прыкарпацкай ваеннай акругі. З 1957 г. ён быў салістам у Кіеўскім, а з 1960 г. – у Львоўскім тэатрах оперы і балета.

Сапраўднага росквіту вакальны і акцёрскі талент З. Бабія дасягнуў на сцэне Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі, салістам якога ён быў у 1963–1977 гг. З партыяй Атэла ў аднайменнай оперы Дж. Вердзі артыст выступаў на лепшых сцэнах краіны, заваяваўшы вядомасць як тэнар рэдкай прыгажосці і сілы. Яго “бельканта” параўноўвалі з галасамі славутых італьянскіх спевакоў. Надзелены голасам шырокага дыяпазону, яркага тэмбравага гучання, З. Бабій з поспехам выконваў ролі Германа (“Пікавая дама” П. Чайкоўскага), Хазэ (“Кармэн” Ж. Бізэ), Каніо (“Паяцы” Р. Леанкавала), Каварадосі (“Тоска” Дж. Пучыні), Сяргея (“Алеся” Я. Цікоцкага) і іншыя оперныя партыі.

Сапраўдны талент – гэта не толькі вышэйшае праяўленне здольнасцей у сваёй справе, але і незалежнасць характару, невычарпальная працаздольнасць, прага дзейнасці. Менавіта такім і быў выдатны артыст. Нават пасля таго, як у 1979 г. спявак перанёс цяжкую аперацыю на сэрцы і вялікія эмацыянальныя і фізічныя нагрузкі оперных спектакляў сталі для яго небяспечнымі, ён не здаўся. Пачаўся новы этап жыцця – З. Бабій стаў салістам Беларускай дзяржаўнай філармоніі. Канцэртная дзейнасць артыста была надзвычай інтэнсіўнай: ён падрыхтаваў каля 20 вялікіх сольных праграм, у якія разам з опернай класікай увайшлі творы старажытных італьянскіх кампазітараў, неапалітанскія песні. Зіновій Іосіфавіч шмат увагі надаваў рамансам, рускай і ўкраінскай народнай музыцы, выконваў песні беларускіх аўтараў (Я. Цікоцкага, Н. Сакалоўскага, У. Алоўнікава, І. Лучанка, Б. Смольскага). Акрамя таго, спявак запісаў некалькі пласцінак, супрацоўнічаў з радыё і тэлебачаннем.

Зіновій Бабій – таленавіты спявак, які нарадзіўся на Украіне, здабыў найбольшую вядомасць на Беларусі і стаў кумірам усяго Савецкага Саюза на опернай сцэне і ў канцэртных залах. Плён яго творчай працы быў адзначаны шматлікімі ўзнагародамі і прэміямі, сярод якіх званне народнага артыста Беларусі (1964). Памяць аб творчасці З. Бабія назаўжды застанецца ў гісторыі музыкі і ў сэрцах слухачоў, што з’яўляецца, бадай, самай дарагой узнагародай для артыста.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.