Іван Андрэевіч Вятохін, заснавальнік беларускай школы фізіёлагаў, біяхімікаў і фармаколагаў, нарадзіўся ў г. Жырнаўск Валгаградскай вобласці (Расія) у сялянскай сям'і. Скончыў у 1906 г. рэальнае вучылішча, на працягу года займаўся на біялагічным аддзяленні Вольнай вышэйшай школы прафесара П.Ф. Лесгафта ў Пецярбургу. У 1911 г. І.А. Вятохін скончыў прыродазнаўчае аддзяленне фізіка-матэматычнага факультэта Казанскага ўніверсітэта і быў пакінуты пры кафедры фізіялогіі жывёл асістэнтам. У 1925 г. зацверджаны на пасадзе дацэнта. З 1926 па 1935 г. Іван Андрэевіч – прафесар кафедры нармальнай фізіялогіі медыцынскага факультэта Пермскага ўніверсітэта (з 1930 г. Пермскі медыцынскі інстытут). У гэты перыяд навуковец дасягнуў бліскучага поспеху: пад яго кіраўніцтвам былі распрацаваны і ўдасканалены некалькі новых прыбораў і метадаў даследавання, праведзены даследаванні ўплыву розных фактараў на функцыянальны стан сэрца, сасудаў, стан арганізма у працэсе мышачнай, працоўнай і спартыўнай дзейнасці, зроблена фундаментальнае адкрыццё аб кальцавым ходзе ўзбуджэння ў жывой тканцы. Акрамя таго ім паспяхова распрацоўваліся праблемы ў галіне фізіялогіі кровазвароту (гл. яго працы аб рэзервовых магчымасцях сэрца і перыферычным артэрыяльным сэрцы).

З 1936 г. жыццё і навуковая дзейнасць І.А. Вятохіна былі звязаны з Беларуссю. Да 1951 г. ён загадваў кафедрай нармальнай фізіялогіі Мінскага медыцынскага інстытута. Адначасова выкладаў у Беларускім дзяржаўным універсітэце. Ён быў выдатным лектарам, але пытанні эксперыментальнай і клінічнай кардыялогіі, у тым ліку і праблема перыферычнага сэрца, працягвалі цікавіць яго. З першых жа дзён прыезду ў Беларусь І.А. Вятохін разгарнуў інтэнсіўную дзейнасць па тых праблемах кардыялогіі, якія ён вывучаў у Расіі. Вялікую тэарэтычную і клінічную цікавасць уяўляюць даследаванні вучонага па вывучэнні работы клапанаў сэрца з дапамогай прапанаванай ім методыкі аптычнай рэгістрацыі «вальвулофотографии». У 1940 г. І.А. Вятохін атрымаў званне доктара біялагічных навук. Пры актыўным удзеле вучонага ў 1937 г. быў створаны Інстытут тэарэтычнай і клінічнай медыцыны АН БССР, якім ён кіраваў да 1941 г. Вялікая Айчынная вайна перапыніла даследчую дзейнасць. З 1941 па 1943 г. вучоны ўдзельнічаў у падпольным і партызанскім руху. З імем І.А. Вятохіна звязаны пачатак эксперыментальных і клінічных электракардыяграфічных даследаванняў у Беларусі. Пытанні нейрафізіялогіі таксама прыцягвалі яго ўвагу. Вучоны вывучаў уплыў рухальнай вобласці кары вялікіх паўшар'яў у жывёл на вегетатыўныя функцыі. Даследаваў плетызмаграфічныя зрухі ў чалавека пры эпілептычных прыпадках і эмоцыях. У 1947 г. І.А. Вятохін быў абраны членам-карэспандэнтам АН БССР. З 1936 па 1959 г. узначальваў Беларускае таварыства фізіёлагаў, біяхімікаў і фармаколагаў. Вялікай заслугай вучонага з'яўлялася падрыхтоўка беларускіх навуковых кадраў у галіне фізіялогіі. Вучні І.А. Вятохіна паспяхова працавалі і працуюць у Беларусі і за яе межамі.