Творчасць Уладзіміра Пятровіча Кандрусевіча характарызуецца шырынёй поглядаў, многааспектнасцю стылю. Кампазітар працуе ў розных музычных жанрах. Ён з’яўляецца аўтарам опер, балетаў, араторый і кантат, у якіх арыгінальнасць задумы арганічна спалучаецца з выкарыстаннем сродкаў музычнай выразнасці.

Нарадзіўся У. Кандрусевіч у Гродне ў сям’і краўца. Вучыўся ў мясцовай музычнай школе, потым у Гродзенскім музычна-педагагічным вучылішчы. У 1968 г. паступіў у Беларускую дзяржаўную кансерваторыю (клас фартэпіяна Л. Юшкевіча). Калі быў студэнтам, іграў у ансамблях «Ключы» і «Пані-браце», з’яўляўся адным з арганізатараў і членам журы біт-фестывалю, які праходзіў у Мінску ў 1971 г. У 1973 г. У. Кандрусевіч скончыў кансерваторыю і некаторы час працаваў канцэртмайстрам у Вялікім акадэмічным тэатры оперы і балета Беларусі, потым быў прызваны ў армію. Пасля дэмабілізацыі зноў паступіў у Беларускую дзяржаўную кансерваторыю (клас кампазіцыі народнага артыста БССР і СССР Я. Глебава). У 1979 г. атрымаў дыплом. У гэтым жа годзе ён быў прыняты ў Саюз кампазітараў Беларусі. Пад кіраўніцтвам Я. Глебава працягваў адукацыю ў асістэнтуры-стажыроўцы, якую скончыў у 1981 г.

Займацца творчасцю У. Кандрусевіч пачаў у канцы 1970-х гг. Яшчэ студэнтам фартэпіяннага факультэта кансерваторыі, захапіўся рок-культурай і электроннай музыкай. У далейшым гэта паўплывала на стылістыку яго твораў, а таксама вызначыла інтарэс да мюзікла і сродкаў музычнай электронікі. Раннія творы кампазітара – варыяцыі для габоя і аркестра (1976), кантата «Певица» (словы Л. Рашкоўскага, 1977), араторыя «Паданне» (словы Я. Купалы) і сімфанічная кампазіцыя «Трубят трубы городенскіи» (1978), балет «Бураціна» (лібрэта Ю. Траяна, 1979) – сведчылі аб тым, што ў беларускай музыцы з’явіўся таленавіты і незвычайны майстар. Кампазітара цікавілі нацыянальная гісторыя і сучаснасць, рок-культура і электронная музыка. Гэта знайшло адлюстраванне ў творах 1980-х гг., сярод якіх – паэмы «Hypothesis» (1980), «Гимн солнцу» (1982), Канцэрт для аркестра і саліруючага фартэпіяна і Варыяцыі на народную тэму (1980). Яркім творам гэтага часу стаў балет «Крылы памяці» (лібрэта В. Елізар’ева, 1986). Прысвечаны лёсу жанчыны-маці, якая згубіла ў гады вайны сыноў, ён вылучаецца выразнасцю музычнай мовы, эмацыянальнай напоўненасцю аркестра, дакладнасцю і характарыстычнасцю вобразаў. Перыяд канца 1980 – пачатку 90-х гг. насычаны значнымі падзеямі ў творчасці У. Кандрусевіча. Ён запісаў на радыё дзіцячую оперу «Тайна старого замка» (лібрэта М. Кандрусевіч, 1988), напісаў мюзіклы «Невеста для Мартина» (лібрэта А. Вольскага, 1988) і «Джулия» (лібрэта Я. Свірскага і М. Кандрусевіч, 1990), «Залёты» (паводле В. Дуніна-Марцінкевіча, 1992) і інш. Найбольшай папулярнасцю карыстаўся мюзікл «Стакан воды» (лібрэта Б. Рацэра, У. Канстанцінава з выкарыстаннем вершаў А. Шыцько), які быў пастаўлены ў 1994 г. у Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі Беларусі і ішоў доўгі час. У 2007 г. адбылася прэм’ера адноўленага спектакля. З сярэдзіны 1990-х гг. У. Кандрусевіч плённа працаваў у жанры сцэнічнай музыкі. Найбольш значнымі творамі гэтага часу стаў балет «Мефісто» (лібрэта Ю. Чурко, 2002), мюзіклы «Байкер» (лібрэта У. Кандрусевіча, 2008), «Софья Гольшанская» (лібрэта А. Туравай, 2013), «Дилижанс» (лібрэта Л. Філатава, 2014). Кампазітар напісаў музыку больш як да 200 драматычных і лялечных спектакляў, мастацкіх, дакументальных і тэлефільмаў, радыёпастановак, у якіх яго творы з’яўляюцца неабходнымі элементамі ў стварэнні вобраза, настрою, падкрэслівання сюжэтнай лініі.

Уладзімір Пятровіч Кандрусевіч – адзін з самых прызнаных беларускіх кампазітараў. Ён піша музыку, якая адрасавана сучаснаму слухачу – інтэлектуальнаму, адукаванаму, з высокім мастацкім густам. Творы У. Кандрусевіча вядомы і папулярны не толькі ў нашай краіне, але і за яе межамі. 25 красавіка 2018 г. у Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі адбылася культурна-асветніцкая акцыя, прысвечаная яго творчасці. Кампазітар з’яўляецца лаўрэатам шматлікіх міжнародных і рэспубліканскіх конкурсаў і фестываляў. Ён узнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь і медалём Беларускага саюза кінематаграфістаў (2003). У 1992 г. стаў лаўрэатам прэміі імя Л. Мазалеўскай, у 2006 г. – прэміі імя Л. Александроўскай у галіне тэатральнага мастацтва, у 2007 г. атрымаў медаль Ф. Скарыны. У 2016 г. У. Кандрусевічу прысуджана Дзяржаўная прэмія Беларусі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2019 г.