Міхаіл Рыгоравіч Солапаў вядомы як адзін з арганізатараў музычнай адукацыі ў краіне. Сваёй дзейнасцю ўнёс значны ўклад у станаўленне і развіццё беларускай баяннай акадэмічнай школы.

Нарадзіўся ён у с. Пакроўскім Цярбунскага раёна Ліпецкай вобласці (Расія) у сям’і музыкантаў-самавукаў. Бацька валодаў многімі прафесіямі і добра іграў на гармоніку. Маці мела прыемны голас і спявала ў царкоўным хоры. Пачатковыя музычныя веды М.Р. Солапаў набыў самастойна. Іграў у сямейным ансамблі, авалодаў многімі інструментамі і ўсе мелодыі бліскуча падбіраў на слых. У 1940 г. паступіў у Курскае музычнае вучылішча, дзе ўжо з першага курса іграў у чатырох аркестрах на домры, трамбоне, баяне і літаўры. Гэта дазволіла яму асвоіць спецыфіку выканання ў народным і духавым, баянным і сімфанічным аркестрах. Вучоба была спынена Вялікай Айчыннай вайной. У 1942 г. М.Р. Солапаў стаў курсантам ваеннага вучылішча ў г. Шадрынску Курскай вобласці. Пасля заканчэння вучобы адпраўлены на фронт. Удзельнічаў у баях на тэрыторыі Беларусі, Заходняй Украіны, Польшчы, дайшоў да Берліна. З’яўляўся душой франтавых канцэртных брыгад, незаменным салістам, акампаніятарам, ансамблістам. Быў цяжка паранены. Узнагароджаны трыма баявымі ордэнамі і медалямі.

Пасля дэмабілізацыі М.Р. Солапаў звязаў сваё жыццё з Беларуссю. Некаторы час працаваў у Брэсце. З адзнакай скончыў Брэсцкае музычнае вучылішча (1950) і быў запрошаны на працу ў дзіцячую музычную школу ў якасці выкладчыка спецыяльнага класа баяна. Потым з’яўляўся ў ёй завучам, дырэктарам. Выкладаў таксама ў Брэсцкім музычным вучылішчы. Завочна скончыў Маскоўскі музычна-педагагічны інстытут імя Гнесіных (1955). У 1951–1967 гг. быў дырэктарам Брэсцкага музычнага вучылішча. Адначасова з’яўляўся арганізатарам калектываў мастацкай самадзейнасці, у тым ліку сімфанічнага аркестра пры вучылішчы, хору настаўнікаў. Мерапрыемствы, арганізаваныя сіламі выкладчыкаў і навучэнцаў, заўсёды збіралі вялікую аўдыторыю і праходзілі з поспехам, узбагачаючы пасляваеннае культурнае жыццё Брэста.

У 1967 г. М.Р. Солапаў быў запрошаны ў Беларускую дзяржаўную кансерваторыю (цяпер Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі). Вёў спецыяльны курс баяна, дырыжыраванне, чытанне партытур, інструментоўку, курс методыкі, тэорыі выканальніцтва і інш. Яму давялося працаваць разам з такімі магутнымі асобамі ў народнаінструментальным мастацтве, як І. Жыновіч і Г. Жыхараў. З 1973 па 1979 г. узначальваў кафедру народных інструментаў. Пры яго непасрэдным удзеле ў кансерваторыі былі адкрыты асістэнтура-стажыроўка па баяне і струнных народных інструментах, класы гітары і акардэона. Распрацаваны вучэбныя курсы “Уводзіны ў спецыяльнасць”, “Тэорыя і гісторыя выканальніцтва”, “Методыка выкладання ігры на народных інструментах” і іншыя, якія значна ўзбагацілі прафесійную падрыхтоўку будучых спецыялістаў. Некалькі пакаленняў беларускіх баяністаў і акардэаністаў прайшлі “школу” М.Р. Солапава ў рамках вывучэння курса методыкі навучання ігры на спецінструментах. Вынікам шматгадовай педагагічнай дзейнасці стала арыгінальная методыка музычнай адукацыі дзяцей, прапанаваная ім выкладчыкам дзіцячых музычных школ. У аснове гэтага метаду – прынцып ансамблевага музіцыравання, імправізацыі і акампанементу. Методыка карысталася вялікім попытам, асабліва сярод баяністаў, і характарызавалася найбольш кароткім і эфектыўным шляхам навучання ігры на баяне. Педагогам выдадзены вучэбныя праграмы, метадычныя рэкамендацыі, работы па музычнай псіхалогіі і педагогіцы, апублікаваны матэрыялы па гісторыі выканальніцтва на народных інструментах і інш. Значную ўвагу М.Р. Солапаў удзяляў стварэнню дзіцячага навучальнага рэпертуару на матэрыяле беларускага фальклору. Ён з’яўляецца аўтарам апрацовак і інструментовак для аркестраў і ансамбляў рознага складу, сольных п’ес, песень, рамансаў. Асабліва поўна раскрыўся арганізатарскі талент М.Р. Солапава. Пры яго ўдзеле ў 1973 г. быў адкрыты Рэспубліканскі інстытут павышэння кваліфікацыі работнікаў культуры БССР і факультэт павышэння кваліфікацыі выкладчыкаў музычных вучылішч па народных інструментах пры кансерваторыі. Ён ініцыятар шэрагу навукова-метадычных канферэнцый усесаюзнага і рэспубліканскага ўзроўняў, канцэртаў лепшых савецкіх выканаўцаў.

Міхаіл Рыгоравіч Солапаў выхаваў цэлую плеяду вучняў па класах баяна і акардэона, якія працуюць у розных галінах мастацтва ва ўсіх кутках Беларусі і за яе межамі. Сярод іх – лаўрэаты рэспубліканскіх і міжнародных конкурсаў І. Атраднаў, І. Яраш; народная артыстка Беларусі С. Лясун; выкладчыкі Л. Сухаварава, В. Селін, В. Шыманоўская, У. Чэрнікаў, А. Каліна; вядомыя кіраўнікі творчых калектываў, дырыжоры і інш. Творчая дзейнасць М.Р. Солапава высока ацэнена. У 1963 г. яму было прысвоена званне заслужанага дзеяча культуры Беларусі, у 1992 г. заслужанага дзеяча мастацтваў Беларусі, у 1993 г. прафесара. За ўклад у развіццё беларускай музыкі М.Р. Солапаў узнагароджаны ў 2002 г. медалём Ф. Скарыны, у 2010 г. ордэнам Ф. Скарыны.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2014 г.