Пры Багдане Мацвеевiчы Агiнскiм пачалося ўзвышэнне старэйшай галiны роду. Багдан займаў пасады падкаморнага трокскага, ротмiстра гусарскага, палкоўнiка войска ВКЛ; удзельнiчаў у дзвюх войнах: Лiвонскай (1558–1582) i польска-шведскай (1601–1602), у падаўленнi паўстання С.Налiвайкi. Вядома дыпламатычная дзейнасць Б.Агінскага: ён ўдзельнічаў у мірных перагаворах з Расіяй у 1587 і 1612 гг. быў паслом на сойм 1609 г., дэпутатам Галоўнага трыбунала літоўскага. Князь Багдан Мацвеевіч Агінскі быў не толькі ваяром і дыпламатам, ён займаўся і асветніцкай дзейнасцю. Будучы старастам Віленскага праваслаўнага брацтва, ён заснаваў у 1610 г. друкарню ў сваім маёнтку Еўе (цяпер г. Вевіс у Літве). Гэта друкарня праіснавала да сярэдзіны XVII ст. і выпусціла больш за 25 выданняў, у тым ліку “Новы запавет з Псалтыром” (1611), “Дыёптру” (1612), “Буквар славянскай мовы” (1618), “Граматыку” М.Сматрыцкага (1619) і інш. Як і выданны Скарынай кнігі Еўінскай друкарні рабіліся на беларускай мове і прызначаліся для шырокіх колаў насельніцтва. Яны выкарыстоўваліся таксама беларускімі брацтвамі ў навучальна-асветніцкай і царкоўна-рэлігійнай дзейнасці. Багдан Агінскі валодаў шматлікімі маёнткамі. Да бацькоўскiх Агiнтаў i Кроняў князь далучыў Еўе ў Лiтве, частку воласцi Бакшты (сучасныя Смiлавiчы) на Мiншчыне, а праз шлюб з Раiнай Валовiч, дачкой смаленскага ваяводы, набыў землi на ўсходзе Вiцебскага павета. Ён меў чатырох сыноў (Яна, Аляксандра, Дзмітрыя, Самуэля) i трох дачок.