Фёдар Мікалаевіч Капуцкі, вучоны-хімік, прызнаны спецыяліст у галіне поліцукрыдаў, педагог, нарадзіўся ў в. Селівонаўка Маладзечанскага павета Віленскага ваяводства (зараз Маладзечанскі раён Мінскай вобласці). Вучыўся ў польскай няпоўнай сярэдняй школе ў в. Раёўшчына, няпоўнай сярэдняй школе ў в. Выверы, маладзечанскай сярэдняй школе № 1 імя Я. Купалы. Прафесійную адукацыю атрымаў на хімічным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (БДУ) (1949–1954). На апошнім курсе сумяшчаў вучобу з работай настаўніка матэматыкі ў школе. З 1954 па 1957 г. вучыўся ў аспірантуры, адначасова з 1956 г. працаваў асістэнтам на кафедры фізічнай і калоіднай хіміі. Пасля абароны ў 1962 г. кандыдацкай дысертацыі атрымаў пасаду старшага выкладчыка кафедры і чытаў лекцыі студэнтам біялагічнага факультэта. У кастрычніку 1963 г. выбраны дацэнтам кафедры фізічнай і калоіднай хіміі, адначасова быў намеснікам дэкана хімічнага факультэта. У 1964–1965 гг. працаваў намеснікам старшыні Дзяржаўнага камітэта Савета Міністраў БССР па каардынацыі навукова-даследчых работ. У 1965 г. у сувязі з закрыццём Дзяржаўнага камітэта вярнуўся ва ўніверсітэт на пасаду дацэнта кафедры фізічнай і калоіднай хіміі. У 1965–1973 гг. быў загадчыкам кафедры, дэканам хімічнага факультэта БДУ.
З 1973 г. з’яўляўся намеснікам, з 1977 г. першым намеснікам міністра вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР. У час работы ў міністэрстве ўнёс значны ўклад у паляпшэнне вучэбна-выхаваўчага працэсу, удасканаленне матэрыяльна-тэхнічнай базы навучальных устаноў, павышэнне якасці падрыхтоўкі маладых спецыялістаў. Адначасова займаўся навуковымі даследаваннямі, загадваў кафедрай хіміі высокамалекулярных злучэнняў і калоіднай хіміі БДУ. Прымаў актыўны ўдзел у стварэнні Навукова-даследчага інстытута фізіка-хімічных праблем (НДІ ФХП), у якім выконваў абавязкі дырэктара (1978–1979). У 1984 г. абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Структурная и химическая модификация целлюлозы оксидами азота (IV)». З 1985 па 1989 і з 1996 па 2014 г. працаваў у НДІ ФХП БДУ загадчыкам лабараторыі фізічнай хіміі цэлюлозы, потым аддзела. Быў першым прарэктарам (1989–1990), затым рэктарам (1990–1996) БДУ. У 1989 г. выбраны членам-карэспандэнтам, а ў 1994 г. – акадэмікам Акадэміі навук Беларусі.
Вучоны займаўся распрацоўкай тэарэтычных асноў структурнай і хімічнай мадыфікацыі цэлюлозы і яе вытворных з мэтай стварэння практычна важных матэрыялаў тэхнічнага і медыцынскага прызначэння. Ён упершыню растлумачыў уплыў арганічных растваральнікаў рознай прыроды на працэсы акіслення і растварэння цэлюлозы ў сістэмах, якія змяшчаюць аксід азоту (IV), разгледзеў механізмы гэтых працэсаў і прапанаваў метады атрымання сумесных раствораў цэлюлозы з сінтэтычнымі палімерамі, вызначыў умовы іх перапрацоўкі ў валокны і плёнкі і інш. У 1991–2004 гг. з’яўляўся старшынёй навукова-тэхнічнага савета «Белбіяфарм» і кіраваў дзяржаўнымі навукова-тэхнічнымі праграмамі «Лекавыя прэпараты» і «Лекавыя сродкі» (1991–2004). Вынікі даследаванняў Ф.М. Капуцкага дазволілі распрацаваць і ўкараніць у практыку тэхналогію вытворчасці лекавых прэпаратаў на аснове акісленай цэлюлозы.
Капуцкі Ф.М. – аўтар больш за 600 навуковых прац. Сярод іх – «Физическая химия» (у суаўтарстве, 1981), «Лекарственные препараты на основе производных целлюлозы» (у суаўтарстве, 1989), «Катионный олигомер пиперилена: синтез, свойства и применение» (у суаўтарстве, 1997) і інш. Мае каля 200 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходніцтвы. Пад кіраўніцтвам Ф.М. Капуцкага было абаронена больш за 20 кандыдацкіх дысертацый. З 1987 па 2004 г. быў адказным рэдактарам часопіса «Вестник БГУ. Серия 2, Химия. Биология. География».
Вучоны ўзнагароджаны ордэнам «Знак пашаны» (1980), медалём Францыска Скарыны (1996), «За працоўныя заслугі» (2010), Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР (1971, 1980), Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (2000), Нацыянальнага сходу (2000), канцэрна «Белбіяфарм» (2000, 2004), Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (1995, 1996, 2000, 2005) і інш. У 1976 г. яму прысвоена званне «Заслужаны работнік вышэйшай школы Беларусі».
Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.