Урбановіч Іосіф Паўлавіч

Дата нараджэння: 03.04.1907 Шэйпічы, в., Пружанскі раён, Брэсцкая вобласць

Дата смерці: 10.07.1944 Івацэвіцкі раён, Брэсцкая вобласць

Кароткая даведка: дзеяч рэвалюцыйнага руху ў Заходняй Беларусі, адзін з арганізатараў і кіраўнікоў антыфашысцкага падполля і партызанскага руху ў Брэсцкай вобласці ў Вялікую Айчынную вайну, кавалер ордэна Чырвонага Сцяга

Імёны на іншых мовах: Урбанович Иосиф Павлович (руская);

Іосіф Паўлавіч Урбановіч нарадзіўся ў в. Шэйпічы Пружанскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Пружанскі раён Брэсцкай вобласці). Яго сям’я ў пачатку Першай сусветнай вайны эвакуіравалася ў Сімбірскую губерню. У 1921 г. вярнулася ў родную вёску, якая апынулася ў складзе Польшчы. У 1924 г. І. П. Урбановіч паступіў у Віленскую беларускую гімназію і хутка стаў лідарам сярод моладзі. Ён быў арганізатарам і ўдзельнікам калектыву мастацкай самадзейнасці, праводзіў вялікую агітацыйную работу, накіраваную супраць польскай улады. У 1928 г. І. П. Урбановіч стаў членам Камуністычнай партыі Заходняй Беларусі (КПЗБ). У верасні гэтага ж года быў выключаны з гімназіі за ўдзел у рэвалюцыйным руху. У 1929 г. прызваны ў Войска польскае і накіраваны ў 76-ы пяхотны полк, што знаходзіўся ў Гродне. У хуткім часе па стане здароўя (хварэў на сухоты) ён быў дэмабілізаваны.

У 1930 г. І. П. Урбановіча выбралі сакратаром Баранавіцкага і Брэсцкага акруговых камітэтаў КПЗБ. У маі 1931 г. за актыўную рэвалюцыйную дзейнасць ён быў арыштаваны і прыгавораны да шасці гадоў зняволення. Пакаранне адбываў у турмах строгага рэжыму. У ліпені 1934 г. вызвалены. Пры спробе перайсці граніцу ў СССР быў затрыманы і зноў пасаджаны ў турму. У 1936 г. І. П. Урбановіч трапіў пад амністыю. Працаваў рабочым у г. Отвацк (пад Варшавай), удзельнічаў у прафсаюзным руху, у рабоце беларускага зямляцтва. Пасля далучэння ў верасні 1939 г. Заходняй Беларусі да БССР І. П. Урбановіч стаў старшынёй Ружанскага пасялковага Савета, дэпутатам Брэсцкага абласнога і Ружанскага раённага саветаў. У першыя дні Вялікай Айчыннай вайны ён замяшчаў ваенкама, займаўся прызывам у Чырвоную армію, эвакуацыяй дакументаў. У жніўні 1941 г. быў накіраваны за лінію фронту для арганізацыі антыфашысцкага падполля і партызанскага руху. Узначаліў Ружанскі раённы антыфашысцкі камітэт, з 1942 г. з’яўляўся сакратаром Брэсцкага міжраённага “Камітэта барацьбы з нямецкімі акупантамі”. У чэрвені–ліпені 1943 г. І. П. Урбановіч быў камандзірам партызанскай брыгады імя П. К. Панамарэнкі (дзейнічала на тэрыторыі Бярозаўскага, Косаўскага, Пружанскага, Ружанскага і Слонімскага раёнаў). За баявыя заслугі ён узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга.

За некалькі дзён да вызвалення Пружаншчыны ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў І. П. Урбановіч загінуў. 10 ліпеня 1944 г. у в. Варанілавічы ён спыніў рабаванне царквы і выратаваў свяшчэнніка, за што адзін з бандытаў выстраліў яму ў галаву. Пахавалі І. П. Урбановіча ва ўрочышчы Гута-Міхалін, за 13 км ад в. Верашкі Івацэвіцкага раёна на брацкіх могілках партызан і воінаў Чырвонай арміі. Яго імем названы вуліцы ў Косаве, Пружанах, Ружанах і Варанілавічах. У 1967 г. на будынку Ружанскага выканкама ўстаноўлена мемарыяльная дошка; 15 снежня 1968 г. у скверы па вуліцы Савецкай у Ружанах адкрыты помнік (скульптар А. Сурскі).

Матэрыял падрыхтаваны ў 2023 г.