Міна Полацкі ўшаноўваецца Беларускай Праваслаўнай Царквой як адзін з першых архіпастыраў, які спрыяў распаўсюджванню хрысціянства на беларускіх землях.

Невядома, дзе і калі нарадзіўся свяціцель, але можна меркаваць, што адбылося гэта ў Полацку або наваколлі горада. Тут прайшлі яго дзяцінства і юнацтва, закладваліся асновы і першыя вопыты духоўнага падзвіжніцтва. Юнаком паступіў у Кіева-Пячэрскі манастыр, дзе праз кароткі час прыняў манаскі пострыг пад імем Міны. 13 снежня 1105 г. пасвячоны ў полацкія епіскапы, пра што сведчаць Іпацьеўскі і Лаўрэнцьеўскі летапісы. Здзейсніў хіратонію, верагодна, мітрапаліт Кіеўскі Нікіфар, які сам раней займаў Полацкую кафедру. Міна Полацкі згадваецца ў “Пацерыку Пячэрскім” (Кіеў, 1661) сярод іншых епіскапаў – выхаванцаў Кіева-Пячэрскага манастыра.

Полацкую праваслаўную епархію (заснавана ў 992 г.) свяціцель узначаліў у той час, калі ў яе ўваходзіла пераважная большасць зямель сучаснай Беларусі. Менавіта з імя святога Міны пачалася датаваная гісторыя праваслаўя на Полацкай зямлі. Пра яго дзейнасць у епіскапскім сане нічога невядома. Можна меркаваць, што пры Міне Полацкім добраўпарадкоўваліся храмы і манастыры, выхоўваліся новыя пакаленні пастыраў. Пра высокі стан асветы і маралі тагачасных палачан сведчыць той факт, што якраз пры епіскапе выхоўвалася Еўфрасіння Полацкая, якая прыняла пострыг яшчэ пры жыцці настаўніка. Міна Полацкі, як і іншыя ўладыкі, карыстаўся надзвычай высокім аўтарытэтам, удзельнічаў у справах Полацкага княства і ўсёй Кіеўскай мітраполіі. Вядомы, напрыклад, факт яго ўдзелу ва ўрачыстым перанясенні мошчаў святых мучанікаў Барыса і Глеба ў Кіеў у 1115 г.

Памёр свяціцель 20 чэрвеня (па старым стылі) у 1116 г., пра што згадваецца ва Уваскрасенскім летапісе. Невядома дакладна, дзе быў пахаваны і калі адбылася кананізацыя. Але можна меркаваць, што яго святыя мошчы спачываюць каля Праабражэнскага храма Спаса-Еўфрасіннеўскага манастыра ў Полацку. На пачатку 1990-х гг. на тым месцы ўсталявалі памятны крыж. У выдадзенай у 1891 г. энцыклапедыі “Святая Русь, или Сведения о всех святых и подвижниках благочестия на Руси (до XVIII в.)” яе аўтар архімандрыд Леанід (Кавелін) называе Міну Полацкага мясцовашанаваным як іерарха з ліку кіева-пячэрскіх манахаў. У 1984 г. епіскап разам з іншымі святымі падзвіжнікамі быў уключаны ў Сабор Беларускіх святых. У 2005 г. у гарадскім пасёлку Івянец Мінскай вобласці ў яго гонар асвячоны ніжні храм у Свята-Еўфрасіннеўскай царкве. Дзень памяці свяціцеля Міны святкуецца Беларускай Праваслаўнай Царквой 3 ліпеня.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2015 г.