Смаргонская зямля захавала шмат архітэктурных помнікаў. Адным з іх з’яўляецца касцёл Прасвятой Тройцы, які размясціўся ў цэнтры аграгарадка Жодзішкі.
Напачатку XVII ст. Жодзішкамі валодаў Геранім Комар (Камар), пасля смерці якога маёнтак адышоў да яго брата – каралеўскага ротмістра Крыштафа Комара (Камара). 12 верасня 1612 г. Крыштаф Комар выдаў фундацыйны дакумент на пабудову ў Жодзішках драўлянага касцёла ў гонар Святой Тройцы, а 20 снежня таго ж года ахвяраваў грашовыя сродкі на пабудову пры касцёле плябаніі і школы. У гэтым жа годзе ў Жодзішках завяршылася будаўніцтва цаглянага кальвінскага збору, фундатарамі якога з’яўляліся магнаты Кішкі – прыхільнікі рэфармацыі. 15 снежня 1708 г. уладальніца Жодзішак Барбара Міцкевіч, дачка Уладіслава Комара, па просьбе сына Адама, манаха-езуіта, ахвяравала Жодзішкі ордэну езуітаў. У 1722–1725 гг. у вёсцы будуецца драўляны касцёл і ў 1727 г. асвячаецца віленскім біскупам Каралем Пятром Панцажынскім. У выніку процістаяння паміж католікамі і пратэстантамі апошнія былі вымушаны пакінуць Жодзішкі, і будынак кальвінскага збору прыйшоў у заняпад. У 1755 г. Ян Корсак распачаў будаўніцтва мураванага касцёла ў гонар Прасвятой Тройцы, але падзеі грамадзянскай вайны 1766–1772 гг. спынілі будаўніцтва касцёла назаўсёды.
У 1820-я гг. будынак былога кальвінісцкага збору быў перароблены ў касцёл Святой Тройцы мясцовым пробашчам Станкевічам. Першапачаткова гэты пратэстанцкі храм не меў алтарнай апсіды, таму яго падвежавы ўваходны аб’ём быў зроблены алтаром касцёла, а сам храм быў арыентаваны алтаром на захад, у бок Рыма. З заходняга боку да будынка была прыбудавана ўмацаваная вуглавымі контрфорсамі квадратная апсіда з сакрысціяй. У адпаведнасці з аскетычнымі прынцыпамі кальвіністаў пры будаўніцтве храма выкарыстоўваліся простыя архітэктурныя формы: галоўны фасад быў вырашаны плоскасна, меў шчытавое завяршэнне і руставаны партал пры ўваходзе, сцены будынка расчлянёны плоскімі лапаткамі, лучковымі вокнамі і нішамі. Зальная частка інтэр’ера храма перакрыта цыліндрычным скляпеннем з распалубкамі, крылы трансепта – крыжовымі скляпеннямі.
Пасля падаўлення паўстання 1863–1864 гг. святара храма Вішнеўскага саслалі ў Кастраму (Расія), а ў касцёла канфіскавалі тры абразы: “Сэрца Ісуса”, “Святы Іасафат” і “Благаверны Андрэй Баболя”. Для правядзення хрэсных хадоў і іншых мерапрыемстваў у 1886 г. касцёл быў абкружаны мураванай агароджай. У пачатку ХХ ст. (1902–1904) пад кіраўніцтвам ксяндза Эдварда Дзібела да храма прыбудавалі бакавыя капліцы, у выніку чаго касцёл набыў выгляд лацінскага крыжа.
Храм значна пацярпеў падчас Першай сусветнай вайны, калі была разабрана яго мураваная вежа, а сам будынак прыстасаваны пад шпіталь. У гэты час на касцёльным цвінтары былі размешчаны могілкі. Рэшткі 172 пахаваных тут салдат у 1936 г. былі перапахаваны на нямецкіх вайсковых могілках у Маркоўцах. Пазней нямецкія акупацыйныя ўлады размясцілі ў будынку храма абутковую фабрыку. У 1920 г. унутранае і знешняе архітэктурнае афармленне было пашкоджана польскімі войскамі. Пасля заканчэння польска-савецкай вайны мясцовыя жыхары пачалі аднаўленне касцёла Прасвятой Тройцы. Дзякуючы намаганням і ахвяраванням парафіян храм быў выратаваны ад разбурэння, накрыты новым дахам, звязаны металічнымі штабамі і забяспечаны касцёльным убраннем. У 1924–1927 гг. пробашчам касцёла з’яўляўся вядомы беларускі рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч Вінцэнт Гадлеўскі.
У 1937 г. мастак Пётра Сергіевіч па заказе ксяндза жодзішкаўскага касцёла Рамуальда Дроніча робіць роспіс дзвюх капліц (святога Пятра і Учынкаў міласэрнасці) і стварае вялікае станковае палатно “Утаймаванне буры” ў адной з гэтых капліц. У капліцы святога Пятра паказаны асноўныя сцэны з жыцця апостала: выцягванне сецяў з рыбай, казанне і ўкрыжаванне Пятра, уручэнне ключоў ад Царства Нябеснага. У другой капліцы намаляваны чатыры сцэны міласэрных учынкаў, што адпавядаюць хрысціянскім паводзінам – дапамога хворым, нямоглым і бяздомным. Кампазіцыі размалёвак П. Сергіевіча ўяўляюць сабой невялікія фігурныя групы. Мадэлямі для гэтых фігур сталі жыхары навакольных вёсак – парафіяне касцёла ў Жодзішках.
Касцёл Прасвятой Тройцы – помнік архітэктуры рэнесансу і барока, які ўнесены у Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь на падставе пратакола Навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны ад 28 снежня 2002 г. № 71 і пастановы Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 14 мая 2007 г. № 578. Сёння храм наведваюць вернікі з навакольных вёсак, а таксама турысты.
