Беларуская танцоўшчыца Ларыса Канстанцінаўна Алексютовіч нарадзілася ў Мінску ў сям'і знакамітага балетмайстра Канстанціна Андрэевіча Алексютовіча. З дзяцінства Ларыса адчула прыгажосць і свабоду танца, што вызначыла яе далейшы лёс. У васьмігадовым узросте пачала наведваць балетную студыю пры Беларускім дзяржаўным тэатры (БДТ-1, цяпер Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы) і адначасова ўвайшла ў яго балетную трупу. Найбольш вядомая яе сольная партыя ў гэты час – Фея лялек у аднайменным балеце І. Баера. З 1928 г. Ларыса Алексютовіч – артыстка Беларускага аб'яднання музычных, эстрадных і цыркавых работнікаў, у 1937–1941 гг. – салістка Ансамбля беларускай народнай песні і танца Беларускай філармоніі. Упершыню ў якасці балетмайстра Ларыса Алексютовіч выступіла ў балетнай студыі Дома Чырвонай Арміі ў Самаркандзе (Узбекістан, 1943–1944).

У пасляваенныя гады Л. Алексютовіч поўнасцю прысвяціла сябе педагагічнай і даследчай працы: з 1945 г. працавала на пасадзе загадчыка харэаграфічнага аддзела Рэспубліканскансага Дома народнай творчасці, у 1969–1973 гг. з’яўлялася выкладчыкам Беларускага дзяржаўнага харэаграфічнага вучылішча (цяпер Беларуская дзяржаўная харэаграфічная гімназія-каледж), у 1950–1968 гг. была балетмастарам-педагогам ансамбля танца БДУ (сучасная назва Народны ансамбль танца «Крыжачок») і адначасова давала ўрокі танца ў Мінскім сувораўскім ваенным вучылішчы.

З вялікім поспехам Л. Алексютовіч ставіла танцы да драматычных спектакляў: «Пяюць жаваранкі» К. Крапівы (Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы), «Папараць-кветка» І. Козела (Беларускі рэспубліканскі тэатр юнага гледача), яна аўтар сцэнічных танцаў на народнай аснове («Ручнікі», «Вязанка», «Кола», «Таўкачыкі» і інш.) для шэрагу калектываў мастацкай самадзейнасці.

У 1985–1995 гг. Ларыса Алексютовіч працавала кансультантам Рэспубліканскага навукова-метадычнага цэнтра народнай творчасці і культурна-асветнай работы (цяпер Інстытут культуры Беларусі). Л.К. Алексютовіч – даследчыца беларускага харэаграфічнага фальклору: у 1978 г. выйшаў з друку першы навучальны дапаможнік па беларускай харэаграфіі «Белорусские народные танцы, хороводы, игры», у якім побач з гісторыка-этнаграфічнымі звесткамі аб змешчаных узорах даецца літаратурна-графічнае іх апісанне і музычнае суправаджэнне, у 1995 г. з’явілася манаграфія Л.К. Алексютовіч «Беларускія народныя полькі» – першы сістэматычны збор аўтэнтычных узораў танцаў гэтага фальклорнага жанру з усіх рэгіёнаў Беларусі, у 1984 г. – кніга ўспамінаў пра бацьку «Балетмейстер Константин Алексютович».

У 1995 г. выдатнаму этнахарэографу і педагогу Ларысе Канстанцінаўне Алексютовіч было прысвоена ганаровае званне «Заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь».

Матэрыял падрыхтаваны ў 2012 г.